วันเสาร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2567

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(อุ้ยเซี่ยวป้อ เหยียบยอดยุทธจักร เล่ม 4)


"ท่านไม่ยอมประจบสอพลอ คงต้องมีความสามารถแท้จริง"

อุ้ยเซี่ยวป้อ เหยียบยอดยุทธจักร เล่ม 4
กิมย้ง - น.นพรัตน์

ผู้คนในองค์กรแบ่งตามความสามารถออกได้เป็นสองแบบ
หนึ่งคือผู้ที่มีความสามารถมาก และหนึ่งคือผู้ที่มีความสามารถน้อย
ผู้ที่มีความสามารถมากคือมีความสามารถในหลาย ๆ เรื่อง เรียกว่าคนเก่ง
ผู้ที่มีความสามารถน้อยคือไม่มีความสามารถในหลาย ๆ เรื่อง จึงต้องกลายเป็นคนไม่เก่ง

คนเก่งมักมีความมั่นใจในตนเองสูง
คนไม่เก่งจึงไม่ค่อยมั่นใจในตนเอง เมื่อไม่มั่นใจในตนเองก็ต้องใช้เส้นทางลัด
เส้นทางลัดที่ง่ายและประสพผลดีคือการประจบสอพลอ

เมื่อประจบสอพลอบ่อยเข้าก็จะเกิดความสามารถ คือความสามารถในการประจบสอพลอ
คนประจบสอพลอเก่ง ย่อมเป็นที่เอือมระอาของคนในองค์กร


ต้นเรื่อง

อุ้ยเชี่ยวป้อ เหยียบยอดยุทธจักร เป็นผลงานเรื่องสุดท้ายในชีวิตของ กิมย้ง ปรมาจารย์นวนิยายกำลังภายใน เป็นเรื่องราวของเด็กหนุ่มนาม อุ้ยเชี่ยวป้อ ที่มีมารดาเป็นนางคณิกา เป็นตัวเอกที่แตกต่างจากกำลังภายในทั่วไป ไร้วรยุทธ์ ปราศจากความกล้าหาญ ไม่มีธาตุแท้ของผู้กล้า แต่มีนิสัยกลอกกลิ้งเจ้าเล่ห์ ฉลาดแกมโกง เกียจคร้าน แต่เป็นคนมากน้ำใจ นวนิยายเรื่องนี้จึงได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ทั้งในด้านบวกและลบมากมาย แต่ก็เป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง ได้รับการนำไปถ่ายทอดเป็นบทละครและภาพยนต์หลายครั้ง

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"รายงานเรื่องยินดี ไม่แจ้งเรื่องเป็นกังวล"

"ผู้ที่มีฝีมือสูงส่ง ไม่แน่ว่าจะเป็นคนดี"

"เคล็ดลับในการพูดปดประการหนึ่งคือรายละเอียดต้องถี่ถ้วนมิหนำซ้ำล้วนเป็นความสัตย์จริงเมื่อถึงประเด็นสำคัญค่อยพูดปด... ดังนั้นคำโป้ปด(ของอุ้ยเซี่ยวป้อ)จึงสมเหตุสมผล"

"ผู้ที่ไร้ความสามารถ ได้แต่สอพลอเพื่อร่ำรวยเลื่อนตำแหน่ง ผู้ที่ไม่ยอมกล่าวสอพลอต้องเป็นผู้มีความรู้ความสามารถอย่างแท้จริง"

"ยังไม่มีสงครามที่ได้ชัยแน่นอน"


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด


ไม่มีความคิดเห็น: