เสียทีที่มีกำลังกล้า
เสียแรงศึกษาในการศร
เสียชีวิตเพราะน้องพระบิดร
มาเบียนบ่อนสาวไส้ให้กากิน
ตั้งแต่วันนี้กรุงมาร
จะเกิดการเดือดร้อนไปหมดสิ้น
จะเสื่อมสูญสุริย์วงศ์พรหมินทร์
ด้วยหมู่ไพรินมาบีฑา
อินทรชิตพยายามสังหารพระลักษมณ์ถึงสามครั้งสามคราด้วย หอกโมกขศักดิ์ ศรนาคบาศ และศรพรหมมาสตร์ พระลักษมณ์ก็สามารถเอาชีวิตรอดมาได้ อินทรชิตจึงวางแผนทำกลลวง ให้สุขาจารปลอมเป็นนางสีดา ทำทีมาคืนนางสีดาให้แต่กลับตัดเศียรนางสีดาปลอม แล้วบอกพระลักษมณ์ว่าจะยกทัพไปบุกกรุงอโยธยา แต่หลบไปทำพิธีชุบกายาให้อยู่ยงคงกระพัน ต่อมาพระลักษมณ์ตามไปทำลายพิธีได้ ไล่ล่าจนอินทรชิตสูญเสียสิ้นทั้งกองทัพและอาวุธ อินทรชิตหนีกลับกรุงลงกาเพื่อล่ำลาบิดามารดาลูกเมียแล้วออกมารบกลับพระลักษมณ์ใหม่ โดนศรอัคนิวาต ศรพรหมาสตร์ ศรพลายวาต จนไม่อาจจะสู้ได้ อินทรชิตจึงรำพึงกับตนเองว่า เสียทีที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมีวิชาความรู้มากมาย แต่ก็ต้องมาแพ้จนตัวตาย ด้วยพิเภกที่แอบบอกความลับต่าง ๆ ดุจสาวไส้ให้กากิน
องค์กรหนึ่ง
จะเจริญรุ่งเรืองก็เพราะคนในองค์กร
จะพังทะลายล่มสลายก็เพราะคนในองค์กร
ต่อให้เป็นผู้บริหารเก่งกล้าสามารถ
หากไม่อาจบริหารจัดการคนในองค์กร
ย่อมมีโอกาสพาองค์กรล่มสลาย
องค์กรจะพังทะลายล่มสลายก็เพราะคนในองค์กร
คนในองค์กรที่สาวไส้ให้กากิน
คนในองค์กรที่พาเอาคนนอกมาทำลายองค์กร
คนในองค์กรจะสาวไส้ก็เพราะความแค้น
ความโกรธเดี๋ยวเดียวก็หาย
แต่อย่าทำให้แค้น
อย่าทำให้คนในองค์กรแค้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น