สัญชาติเดียวกัน (รามเกียรติ์ ๐๖๕)

พอยางมะม่วงนั้นตกตรง

ลงเหนือเศียรเกล้ากระบี่ศรี

เอาหัตถ์เข้าปัดเป็นหลายที

มิได้ถนัดดั่งใจ

ยกเท้าขึ้นเกาทั้งสองข้าง

ยางนั้นจะออกก็หาไม่

มือเช็ดตีนแกะวุ่นไป

ตามวิสัยวานรไม่สงกา

เมื่อพระรามขึ้นครองราชย์สมบัติกรุงศรีอยุธยา จากนั้นจึงปูนบำเหน็จให้แก่พระลักษมณ์ พระพรต พระสัตรุตและบรรดาข้าราชบริพารที่ช่วยรบทัพเอาชนะกรุงลงกา หนุมานได้รับพระราชทานนามพญาอนุชิตแล้วแบ่งให้ครองกรุงศรีอยุธยากึ่งหนึ่ง แต่หนุมานขึ้นนั่งบันลังก์ก็ให้ร้อนรนไม่สามารถนั่งได้ รู้ตนว่าเป็นข้าไพร่ไม่ควรบังอาจตีตนเสมอพระราม จึงทูลขอคืนเมืองแก่พระราม พระรามจึงมีเมตตาสร้างเมืองให้ใหม่แบ่งทรัพย์สินข้าราชบริพาลประชาราษฎรให้ตั้งชื่อเมืองว่านพบุรีแล้วให้พญาอนุชิตไปครอง เมื่อท้าวมหาบาลบุกกรุงลงกา พระรามให้หนุมานหรือพญาอนุชิตไปช่วยพิเภกหรือท้าวทศคิริวงศ์ จากนั้นกลับมาครองนพบุรี วันหนึ่งพญาอนุชิตออกไปชมสวนเกิดบันดาลดลจิตคิดคะนองด้วยสัญชาติวานรเกิดลำพองถอดมงกุฎส่งให้แก่ชาวพระมาลาแล้วโดดขึ้นห้อยโหนเก็บผลไม้โยนให้เหล่านางสนมกำนัล บังเอิญยางมะม่วงหยดใส่หนุมานเอามือปัดไม่ออกจึงใช้สองเท้าช่วยเช็ดตามสัญชาติลิง เหล่าสนมกำนัลเห็นก็แอบหัวเราะกัน หนุมานอดสูใจจึงคิดไปลาพระรามออกบวช

สัญชาติคนเลวย่อมเป็นคนเลว

แม้พยายามสร้างภาพให้ดูดีเพียงใด

สบโอกาสย่อมแสวงหาความเลว

สัญชาติคนดีย่อมเป็นคนดี

แม้ไม่ต้องสร้างภาพใหญ่โตโอ้อวดใคร

ประสพสิ่งชั่วก็หลีกหนี พยายามแสวงหาหนทางดี

การบริหารงานในองค์กร

เลือกคนดีอย่าเลือกคนเลว

เอาคนดีไว้ใกล้ตัว เอาคนเลวไว้ห่างตัว

เอาคนสัญชาติเลวไว้ใกล้ชิด

คนทั่วไปจึงเข้าใจได้ว่าเป็น คนสัญชาติเดียวกัน

หมายเหตุ พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๔

สัญชาติ : โดยปริยายหมายความว่า สันดาน