"อันว่าการรบทัพจับศึก ต้องดูว่าผู้ใดเป็นแม่ทัพใหญ่"
อวสานจิ๋นซี 7
หลงเหยิน-น.นพรัตน์
ในกองทัพหนึ่ง ย่อมประกอบไปด้วยแม่ทัพ รองแม่ทัพ นายกอง และไพร่พล
ต่างคนต่างล้วนมีบทบาทหน้าที่ของตน
ในองค์กรหนึ่ง ก็ย่อมประกอบด้วยผู้บริหาร ผู้บริหารระดับรอง หัวหน้างาน และผู้ปฏิบัติ
ต่างคนต่างล้วนมีบทบาทหน้าที่ของตน
ข้อต่างอาจอยู่เพียงที่กระบวนการปรึกษาหารือ
องค์กรทั่วไปอาจปรึกษาหารือได้ในทุกระดับไม่เว้นผู้ปฏิบัติ
แต่กองทัพหากทำเช่นนั้นก็วุ่นวายแล้ว
ที่ไม่แตกต่างคือ ไม่ว่ากองทัพหรือองค์กรไหน ๆ การสั่งการต้องเป็นไปตามลำดับชั้น
ต้นเรื่อง
อวสานจิ๋นซี เป็นนวนิยายกำลังภายในอิงประวัติศาสตร์ เขียนโดยหลงเหยิน เรื่องราวเป็นช่วงเหตุการณ์ต่อจาก เจาะเวลาหาจิ๋นซี ของ หวงอี้ หลังจากจิ๋นซีฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ การก่อกบฏเกิดขึ้นทั่วทุกหัวระแหงหลงเหยินสร้างให้ จี้คงโส่ว และ หานซิ่น สองสหายเกิดขึ้นในยุทธภพ และต่อมาได้เป็นส่วนสำคัญในการช่วยให้ หลิวปัง ขึ้นครองแผ่นดิน
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"เพื่อบรรลุจุดมุ่งหมาย ไม่เลือกวิธีที่ใช้"
"ในโลกมีเรื่องราวมากหลาย ที่ผู้คนไม่อาจกำหนดได้"
"สหายที่ยืนอยู่ข้างหลังยังน่ากลัวกว่าศัตรูนับร้อยพันที่ประเชิญหน้ากันอีก"
"ในกลียุคเช่นนี้ ป่าเถื่อนไปบ้างมิเห็นจะไม่ได้"
"ในโลกนี้มีเรื่องบางประการ แม้รวบรัดแต่ก็ได้ผล"
"แสดงว่า ผู้คนเปลี่ยนแปลงตามสภาพแวดล้อม อย่างแท้จริง"
"ใฝในโลกนี้มีแต่การเอื้อประโยชน์ซึ่งกันและกันความร่วมมือจึงจะยั่งยืนนาน"
"เมื่อถึงเวลาต้องการใช้ ค่อยทราบว่าเรียนตำราน้อยเกินไป"
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น