สวามิภักดิ์ (รามเกียรติ์ ๐๖๔)

ตัวกูเป็นข้าบทรัช

พระพงศ์จักรพรรดิมหาศาล

คือองค์นารายณ์อวตาร

จะคบพวกพาลด้วยอันใด

เจ้ามึงถึงมีฤทธา

กูจะออกไปหาหาควรไม่

เองจงเร่งรีบกลับไป

บอกให้แจ้งใจอสุรี

เมื่อพระรามขึ้นครองราชย์สมบัติกรุงศรีอยุธยา จากนั้นจึงปูนบำเหน็จให้แก่พระลักษมณ์ พระพรต พระสัตรุตและบรรดาข้าราชบริพาลที่ช่วยรบทัพเอาชนะกรุงลงกา พระยาพิเภกได้รับแต่งตั้งให้ครองกรุงลงกามีนามว่าท้าวทศคิริวงศ์ กล่าวถึงท้าวมหาบาลครองเมืองจักรวาลเป็นสหายของทศกัณฑ์ คำนึงถึงทศกัณฑ์จึงยกทัพเพื่อมาหาที่กรุงลงกา เมื่อมาถึงด่านกรุงลงกาจึงทราบข่าวจากนายด่านว่าทศกัณฑ์ถูกพระรามสังหารและให้ท้าวทศคิริวงศ์ขึ้นครองกรุงลงกา ก็ตะลึงโกรธให้เสนาชื่อภัทรจักรเข้าไปแจ้งให้ท้าวทศคิริวงศ์ออกมาเข้าเฝ้า ฝ่ายท้าวทศคิริวงศ์ได้ทราบก็ประหวั่นพรั่นใจดำริว่า หากตนออกไปพบท้าวมหาบาลก็คงจะไม่ยินดีพูดจาด้วย ทั้งตนก็เป็นข้าของพระนารายณ์จะยอมออกไปก็ดั่งยินยอมสวามิภักดิ์ยิ่งเป็นการไม่สมควร

ในองค์กร ย่อมมีคนดีแลคนไม่ดี

คนดีจึงยึดถือขั้นตอนระเบียบกติกา

คนไม่ดีชอบ ลัดขั้นตอน ใช้เส้นสาย เล่นพรรคเล่นพวก ก้าวร้าวข่มขู่

เป็นคนทำงาน ต้องไม่สวามิภักดิ์ให้พวก เกกมะเหรก เกเรเกเส กเฬวราก มาข่มขู่

แม้จะต้องบาดหมางไม่พอใจ ก็ต้องมั่นคงในตนเองในระเบียบกติกา

แม้จะต้องสูญเสียตำแหน่ง ก็ต้องมั่นคงในความดีความชอบความถูกต้องความดีงาม

หมายเหตุ 

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๔

สวามิภักดิ์  : ก. ยอมตนหรือมอบตนอยู่ใต้อำนาจ

เกกมะเหรก  : ว. เกเร

เกเร  : ว. มีนิสัยเป็นพาล ชอบแกล้งชอบรังแกและเอาเปรียบเขา

เกเรเกเส  : ว. ไม่ตรงไปตรงมา

กเฬวราก  : ก. ซากศพ