เอ๋ย สักวา...๐๓๖
สักวา ต้มถั่ว ใช้เถาถั่ว
เกลี่ยให้ทั่ว เป็นเชื้อ เพลิงลุกไหม้
เจ้าเม็ดถั่ว ร้องครวญคราง แสนปวดใจ
โอ้ไฉน ช่างคิดร้าย ทำลายกัน
ทั้งเมล็ด เถาต้นใบ ไปจากราก
จะดียาก ล้วนจากพ่อ แม่เดียวนั่น
เหตุใดจึง จ้องล่า ไล่ฟาดฟัน
ไทยทั้งนั้น หันกลับมา ดีกว่าเอย
สักวา ต้มถั่ว ใช้เถาถั่ว
เกลี่ยให้ทั่ว เป็นเชื้อ เพลิงลุกไหม้
เจ้าเม็ดถั่ว ร้องครวญคราง แสนปวดใจ
โอ้ไฉน ช่างคิดร้าย ทำลายกัน
ทั้งเมล็ด เถาต้นใบ ไปจากราก
จะดียาก ล้วนจากพ่อ แม่เดียวนั่น
เป็นพี่น้อง จ้องฆ่า ไล่ฟาดฟัน
ไทยทั้งนั้น หันกลับมา ดีกว่าเอย
หมายเหตุ
เดิมเขียนไว้และ Post บน Facebook ได้รับความสนใจจากเพื่อน นพ.พงษ์เกียรติ
ต่อมาอีกหลายเดือน 20 June 2016 จึงได้มาทบทวนปรับแก้ใหม่ เฉพาะส่วนที่มีคำว่า พี่น้อง และคำว่า ฆ่า (อาปาเล่าให้ฟังว่า โจผีสั่งโจสิดให้แต่งโคลงภายใน 7 ก้าวโดยไม่ให้มีสองคำดังกล่าว)
จาก
The seven-step Poem ( โคลง ๗ ก้าว )
Cao Zhi (192-232) (โจสิด)
煮豆燃豆萁
豆在釜中泣
本是同根生
相煎何太急
สำนวน C.H. Brewitt-Taylor
Cooking beans on a fire kindled with bean stalks,
The beans weep in the pot.
Originally born from the selfsame roots,
Why so eager to torture each other
สำนวน เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ว่า
คั่วถั่วเอากิ่งถั่วมาเป็นฟืนใส่ไฟ
เมล็ดถั่วในกระทะจะไหม้
ก็เพราะกิ่งถั่วต้นรากอันเดียวกันนั่นเอง
เหตุใดจึงเร่งไฟเข้าให้หนักนัก
ชาวบ้านต้มถั่วด้วยเพลิงที่เกิดจากเถาถั่ว
ฉะนั้นจึงมีเสียงคร่ำครวญขึ้นมาจากหม้อที่กำลังต้มถั่วว่า
โธ่ ไฉนเล่าเราเกิดมาจากรากเหง้าอันเดียวกัน
ควรหรือจะมาทำลายข้าพเจ้าด้วยโทสะร้อน
สำนวน วรรณไว พัธโนทัย ว่า
เขาต้มถั่วด้วยถั่วเป็นต้นๆ
มันร้อนรนร้องลั่นจากอวยใหญ่
โอ้เกิดหน่อเดียวกันใช่ห่างไกล
เหตุไฉนเข่นฆ่าไม่ปราณี
เคยถอดความเป็นกลอนห้า ล้อกลอนจีนของโจสิดไว้ว่า
สำนวน วรรณไว พัธโนทัย ว่า
เขาต้มถั่วด้วยถั่วเป็นต้นๆ
มันร้อนรนร้องลั่นจากอวยใหญ่
โอ้เกิดหน่อเดียวกันใช่ห่างไกล
เหตุไฉนเข่นฆ่าไม่ปราณี
เคยถอดความเป็นกลอนห้า ล้อกลอนจีนของโจสิดไว้ว่า
ต้มถั่วใช้เถาถั่ว
เจ้าเม็ดถั่วครวญขิบ
ต่างเกิดจากรากเดียว
ใยต้มเคี่ยวกันฉิบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น