วันอาทิตย์ที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2567

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(โอโมเตนาชิ Omotenashi)


"ดูแลอีกฝ่ายโดยไม่คาดหวังสิ่งตอบแทน"

โอโมเตนาชิ Omotenashi
ดร. กฤตินี พงษ์ธนเลิศ

การสร้างแรงจูงใจโดยใช้ การให้รางวัลและการลงโทษ เป็นแนวคิดที่หลากหลาย
ผู้บริหารบางคนนิยมใช้การลงโทษ เชื่อว่าการกำหนดบทลงโทษที่เข้มงวดเด็ดขาด จะทำให้ผู้คนขยันขันแข็งในทำงานมากขึ้น ไม่ปล่อยปละละเลยในงาน ผลสัมฤทธิ์ขององค์กรก็จะมากขึ้น

ผู้บริหารบางคนนิยมใช้การให้รางวัล เชื่อว่าหากมีการยกย่องผู้ทำงานดี ให้รางวัลแก่ผู้ทำงานสำเร็จ จะเป็นตัวกระตุ้นให้ผู้คนในองค์กรเกิดการแข่งขันในการทำงานมากขึ้น 

แต่ทั้งการลงโทษและการให้รางวัลล้วนก่อให้เกิดปัญหาหนึ่งซุกซ่อนอยู่ นั่นคือ ความรู้สึกของผู้คน
ผู้ถูกลงโทษและผู้ได้รับรางวัล เป็นเพียงคนกลุ่มเล็กในองค์กร ผู้คนส่วนใหญ่มักเพียงคอยเฝ้าสังเกตการณ์

ผู้ถูกลงโทษ ย่อมรู้สึกอับอาย โกรธแค้น
ผู้ได้รับรางวัล มีความรู้สึกฮึกเหิม รู้สึกว่าตนเหนือกว่าผู้อื่น
ผู้คนที่เหลือ ดูหมิ่นเหยียดหยามผู้ถูกลงโทษ ทั้งอิจฉาหมั่นไส้ผู้ได้รับรางวัล
หากปล่อยไว้ให้เกิดขึ้นซ้ำซาก กลับกลายเป็นความแตกแยกในที่สุด

การสร้างความรักความผูกพันในองค์กร ทุกคนทำเพื่อองค์กรโดยไม่คาดหวังสิ่งตอบแทน จึงเป็นสิ่งที่ควรปลูกฝังเป็นวัฒนธรรมองค์กร



ต้นเรื่อง

โอโมเตนาชิ Omotenashi เป็นแนวคิดที่ฝังรากลึกในวัฒนธรรมญี่ปุ่น เป็นจิตวิญญาณการบริการแบบญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นจะใส่ใจกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ คนญี่ปุ่นจึงจะให้บริการผู้อื่นแบบที่เรียกว่า คาดไม่ถึง อยู่เสมอ 

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"โอโมเตนาชิเป็นการดูแลอีกฝ่ายโดยไม่คาดหวังสิ่งตอบแทน "

"ไม่ว่าจะทำอะไร จงคิดถึงแขกเป็นหลัก"

"พึงตระหนักว่าตัวเองถูกมองอยู่ตลอดเวลา"

"ลองมองในมุมของลูกค้าเสมอ"


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด






ไม่มีความคิดเห็น: