เส้น

สักวา  คนไหน ก็ชอบเส้น

สั่งเน้นเน้น ไม่เส้นเล็ก ก็เส้นใหญ่

เส้นก๋วยจั๊บ คับฟ้า มาเหนือใคร

เส้นบะหมี่ ยาวไป ต้องคอยทอน

เส้นหมี่ขาว เส้นเกี้ยมอี๋ เส้นมาม่า

เกี๊ยวธรรมดา ถึงไม่เส้น ก็เป็นก้อน

ใกล้สิ้นปี ใส่เส้นเยอะ พึงสังวร

เกาเหลาซ้อน แซงวิบวับ งับไปเอย

สังคมไทยเป็นสังคมอุปถัมภ์ คือมีการสนับสนุนค้ำจุนเลี้ยงดู มีพรรคมีพวกพ้องน้องพี่

เมื่อใกล้เทศกาลโยกย้ายของข้าราชการจึงหนีไม่พ้นการวิ่งเต้น ใช้เส้นสาย คนที่มีเส้นก็มั่นอกมั่นใจ คนไม่มีเส้นก็มุ่งเอาทรัพย์สินเงินทองเป็นของกำนัลเข้าแลก บ้างก็ยึดมั่นถือมั่นเอาผลงานเป็นที่ตั้ง ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปตามกาลสมัย อยู่ที่ผู้มีอำนาจในห้วงเวลานั้น ๆ เป็นสำคัญ

หากจะให้สบายใจก็คิดเสียว่า เป็นเรื่องของบุญกรรมทำแต่งโชควาสนาชะตาฟ้าลิขิต

หากยังไม่แล้วใจ ก็เสาะหาวิถีทางกันไป

มีคำเคยกล่าวไว้ว่า คนที่จะเข้าสู่ตำแหน่งสูงขึ้น ต้องมี เจ้านายดึง ลูกน้องดัน เพื่อนกันสนับสนุน แล้วตัวคนเดียวโดดเดี่ยวอาศัยฝีมือผลงานจะไปได้แค่ไหน

ในวงราชการ มีคำเรียกผู้บังคับบัญชากันอยู่ 4 คำ คือ พี่ อาจารย์ นาย และท่าน
ใครเรียกพี่ ก็นับว่าเป็นน้อง
ใครเรียกอาจารย์ก็นับว่าเป็นศิษย์
ใครเรียกนาย ก็นับเป็นลูกน้องใกล้ชิด
ส่วนใครเรียกท่านก็เป็นบุคคลทั่วไป
เลือกกันเอาเองแล้วกันว่าสถานะไหนจะสนิทสนมกว่ากัน

หมายเหตุ

สักวานี้เขียนเมื่อใกล้เกษียณอายุราชการ
ที่มีเพียงความภาคภูมิใจว่าไม่เคยได้อาศัยเส้นสายเส้นสนกลใน จะมีเพียงก็ เจ้านายดึง ลูกน้องดัน เพื่อนกันสนับสนุน 
แต่ เจ้านาย ลูกน้อง เพื่อน จะไปใช้เส้นสายอะไรช่วยมาบ้างก็มิอาจรู้ได้เหมือนกัน 555