วันเสาร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2562

สงสารวัฏ (รามเกียรติ์ ๐๐๘)


 เมื่อนั้น
ท้าวมาลีวราชเรืองศรี
ได้ฟังตะลึงทั้งอินทรีย์
ภูมีสังเวชสลดใจ
นิจจาเอ๋ยเกิดมาในสงสาร
ใครจะพ้นพระกาลนั้นหาไม่
ทั้งสามภพจบฟ้าสุราลัย
ก็จะสิ้นสูญไปเหมือนกัน

พระอิศวรประทานพระขรรค์และประทานพรให้สามารถเอาชนะคธาเพชรที่ได้ประทานแก่อสุรพรหมก่อนหน้านี้ ให้มาลีวัคคพรหมนำไปมอบให้แก่ท้าวอัชบาลใช้สังหารอสุรพรหม มาลีวัคคพรหมกราบทูลลาพระอิศวรกลับยังที่พำนักเดิม พระอิศวรประทานพรให้คิดสิ่งใดให้ได้ดั่งใจนึก ทั้งประทานนามใหม่ว่า ท้าวมาลีวราช ให้เป็นใหญ่ในหมู่คนธรรพ์ ต่อมาท้าวมาลีวราชคำนึงถึงท้าวจัตุรพักตร์ซึ่งครองกรุงลงกา จึงเสด็จไปเยี่ยมพบกับท้าวลัสเตียน ท้าวลัสเตียนทูลว่าท้าวจตุรพักตร์ผู้บิดาได้สิ้นชีวิตแล้ว ท้าวมาลีวราชได้ฟังก็รู้สึกสังเวชสลดใจรำพึงรำพรรณว่า ทุกชีวิตที่เกิดมาในสงสารไม่มีผู้ใดจะพ้นความตายไปได้

เมื่อมีเกิดย่อมมีตาย ทุกชีวิตย่อมหลีกพ้นจากความตายไปหามิได้
เมื่อมีอำนาจย่อมมีเสื่อมอำนาจ
เมื่อมียศย่อมมีเสื่อมยศ มีขึ้นจึงมีลง

เป็นผู้บริหารจึงพึงระมัดระวัง อย่าเหิมเกริม อย่าลุแก่อำนาจบาตรใหญ่
คำนึงถึงวันที่พ้นจากตำแหน่ง คำนึงถึงวันที่หมดจากอำนาจ
คำนึงถึงวันที่จากไป จะเหลือใครจะยกย่องนับถือเกรงกลัว


ไม่ระมัดระวังตัว วันตาย อาจมาเร็วกว่าที่คาด
ไม่ระมัดระวังตัว วันพ้นจากตำแหน่ง อาจมาเร็วกว่ากำหนด
ไม่ระมัดระวังตัว วันพ้นจากอำนาจ อาจมาเร็วกว่ากำหนด 


ไม่มีความคิดเห็น: