พอสมควร (รามเกียรติ์ ๐๐๗)

เมื่อนั้น

มาลีวัคคพรหมเรืองศรี

เห็นพระอิศโรโมลี

ให้พรอสุรีอาธรรม์

ทั้งเทพศัสตราคทาธร

ฤทธิรอนปราบทั่วสรวงสวรรค์

ตกใจดั่งใครมาฟาดฟัน

ด้วยกุมภัณฑ์หยาบช้าสาธารณ์

พระอโนมาตันครองราชย์มาได้หมื่นปีมีโอรสชื่อท้าวอัชบาลขึ้นครองราชสมบัติเมืองอยุธยาสืบต่อ ขณะที่ท้าวจตุรพักตร์มีโอรสชื่อลัสเตียนขึ้นครองกรุงลงกา กล่าวถึงยักษ์ชื่อ อสุรพรหม สถิตอยู่เชิงเขาจักรวาลปรารถนาจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินเฝ้าเพียรขออำนาจจากพระอิศวรมานานหลายปี ในที่สุดพระอิศวรทรงมีเมตตาประทานคธาเพชรให้ ทั้งประสาทพรให้มีฤทธิเป็นใหญ่ไม่แพ้ผู้ใดในสามโลก มาลีวัคคพรหมเห็นพระอิศวรประทานพรและคธาเพชรดังนั้นก็ให้ตกใจเป็นยิ่ง ด้วยรู้ดีว่าอสุรพรหมนั้นหยาบช้าสามานย์เป็นยิ่งนัก จึงทูลท้วงพระอิศวรว่าจะทำให้โลกเดือดร้อนได้ ควรประทานอาวุธให้ท้าวอัชบาลไปปราบอสุรพรหม

ผู้บริหารพึงต้องระมัดระวังเมื่อจะแต่งตั้งให้ใดเป็นใหญ่
ผู้บริหารพึงต้องระมัดระวังเมื่อจะให้อำนาจแก่ผู้ใด
พึงพิจารณาตัวบุคคล ว่าสังคมยอมรับหรือไม่เพียงใด

สังคมรู้ว่าใครดีใครเลว สังคมรู้ว่าใครมีปัญญาใครไร้ปัญญา
สังคมรู้ว่าใครเก่งใครโง่ สังคมรู้ว่าใครเหมาะสมใครไม่เหมาะสม

จะแต่งตั้งคนเลว คนไร้ปัญญา คนโง่ คนไม่เหมาะสม
จะมอบอำนาจให้คนเลว คนไร้ปัญญา คนโง่ คนไม่เหมาะสม
พึงพิจารณาสังคมบ้าง พึงเกรงใจสังคมบ้าง


เอาแต่พอสมควร อย่าให้มันเกินไป