วันอังคารที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2567

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ลอดลายมังกร)


"สิ่งเดียวที่จะลบล้างบุญคุณได้ ก็คือการลำเลิกบุญคุณ"

ลอดลายมังกร
ประภัสสร เสวิกุล

คนเป็นสัตว์สังคม คือสัตว์ที่อยู่ร่วมกันเป็นกลุ่ม เพื่อช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยกันและกันในการดำรงชีพ
แม้บางผู้คนมีความเป็นเอกเทศในบางเวลา แต่ท้ายที่สุดก็ยังต้องกระทำบางกิจกรรมร่วมกันกับผู้อื่น

การเป็นสัตว์สังคม จึงมิใช่การกระทำเพียงเพื่อตนเอง หรือการกระทำเพียงเพื่อผู้อื่น หรือการให้ผู้อื่นกระทำเพื่อตนเอง หากแต่เป็นการกระทำต่อกันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยไปตามสถานการณ์

คนจึงมีทั้งช่วยเหลือผู้อื่น และได้รับการช่วยเหลือจากผู้อื่น
การช่วยและรับการช่วยจึงมิใช่บุญคุณที่ต้องทดแทน
การช่วยเหลือผู้อื่นจึงไม่จำเป็นต้องจดจำ
หากจะจดจำสิ่งที่ผู้อื่นเคยช่วยเหลือก็เพียงเพื่อจดจำถึงการกระทำดีของกันและกัน

บางผู้คนชมชอบจดจำแต่เคยช่วยใครไว้ เอาไว้ลำเลิกบุญคุณ
พวกนี้เป็นแค่กากของสังคม


ต้นเรื่อง

ลอดลายมังกร บทประพันธ์รางวัลชมเชยประเภทนวนิยาย จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ประจำปี 2533 ของประภัสสร เสวิกุล ที่เล่าเรื่องราวของ เหลียง ตัวแทนของจีนอพยพที่เดินทางแบบเสื่อผืนหมอนใบจากจีนมุ่งหน้าสู่เมืองไทย ใช้ชีวิตแบบมีคุณธรรมจนสามารถสร้างฐานะ มีกิจการใหญ่โต เป็นที่นับหน้าถือตาในสังคมไทย การสนองตอบบุญคุณของประเทศที่ตนหนีร้อนมาพึ่งเย็น มาอาศัยจนกลายเป็นแผ่นดินแม่ของลูกหลาน

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"แต่ชื่อเสียงและความไว้วางใจ หากสูญสิ้นลงแล้วทั้งชาตินี้ก็ไม่มีทางที่จะ
สร้างขึ้นมาได้ใหม่"

"ในโลกนี้นอกจากพ่อแม่แล้วไม่มีใครจะให้อะไรเราเปล่า ๆ โดยไม่เรียกร้องสิ่งตอบแทน"

"แต่มีใครบ้างเล่าที่ไม่เคยทำสิ่งที่ไร้สาระเลยในชั่วชีวิตหนึ่ง"

"เรื่องราวที่เราคิดว่าไร้สาระก็คงใช่จะไร้ซึ่งสาระเสียเลยทีเดียว"

"แผ่นดินเดียวกันให้กำเนิดทั้งต้นข้าวและวัชพืช แม่น้ำสายเดียวกันมีทั้งเรือมังกรและแพสวะ"


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด



ไม่มีความคิดเห็น: