วันพฤหัสบดีที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2567

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(เมื่อหัวว่าง จึงสร้างสรรค์)



"ก็ของที่ดูใหญ่ ๆ ในวันนี้ที่ท่านผู้บริหารภูมิใจนักหนา ล้วนเคยเล็กมาก่อนทั้งสิ้น  เพียงแค่ท่านเข้ามาสวม
ตอนมันสำเร็จแล้วเท่านั้นเอง"

เมื่อหัวว่าง จึงสร้างสรรค์
กวีวุฒิ เต็มภูวภัทร

งานในองค์กร แบ่งออกเป็น งานประจำ กับ งานริเริ่มใหม่
ผู้ปฏิบัติที่มิได้คิดริเริ่มงานใดใหม่ ย่อมบ่งบอกได้ว่าทำแต่งานประจำ
ผู้บริหารที่มิได้คิดริเริ่มงานใดใหม่ ย่อมบ่งบอกได้ว่าทำแต่งานประจำ
งานประจำเป็นงานในหน้าที่ จึงไม่อาจนำมาเป็นผลงานริเริ่มของตนหรือขององค์กร

ผู้ปฏิบัติที่คิดริเริ่มงานใหม่ ผู้ปฏิบัติย่อมอ้างเป็นผลงานริเริ่มของตน ผู้บริหารอาจนำมาเป็นผลงานริเริ่มขององค์กร แต่มิอาจอ้างเป็นผลงานริเริ่มส่วนตน

ผู้บริหารที่กระตุ้น ให้กำลังใจ ให้แรงจูงใจแก่ผู้ปฏิบัติเพื่อคิดริเริ่มสร้างสรรค์งานใหม่ ๆ ขึ้น จึงอาจนำมาเป็นผลงานของตนและขององค์กรได้

แค่ทำงานประจำตาม ๆ กันมา 
มิได้ริเริ่มด้วยตนเอง อย่าคุยโตโอ้อวด แอบอ้างผลงานของผู้อื่น



ต้นเรื่อง

กวีวุฒิ เต็มภูวภัทร จบมาทางด้านวิศวกรรมและบริหารธุรกิจ บทความของเขาเสนอแนวคิดสร้างสรรค์ เน้นแนวคิดนวัตกรรมทางการบริหารทางธุรกิจ เมื่อหัวว่าง จึงสร้างสรรค์ ถือเป็นชุด ธุรกิจพอดีคำ เล่มที่ 3 เป็นอีกเล่มที่อ่านแล้วได้ความคิดใหม่ ๆ ที่ขอใครมาไม่ได้ ต้องทำหัวให้ว่าง จึงจะสร้างสรรค์

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"ของใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ล้วนต้องผ่านความล้มเหลวมาก่อน"

"เราจะแก้ปัญหาได้ เราต้องเห็นปัญหา"


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด









ไม่มีความคิดเห็น: