วันอังคารที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2568

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ฉันหายไปในวันหยุด)


"คนเราย่อมต้องการสิ่งตอบแทน"

ฉันหายไปในวันหยุด
โอตสึ อิจิ - สุดารัตน์ นิยมพานิชพัฒนา

ผู้คนทำงานย่อมต้องการความสำเร็จ แม้ไม่มีสิ่งมีค่าใดตอบแทน แม้ไม่มีคำชมเชยจากผู้ใด แต่ก็มีความสุข เป็นความสุขที่ได้จากการทำงานสำเร็จ ผู้คนอาศัยความสุขจากความสำเร็จเป็น แรงจูงใจภายใน

แต่ผู้คนก็ยังต้องการ แรงจูงใจภายนอก ไม่ว่าจะเป็นของรางวัล คำยกย่องชมเชย หรือเพียงแค่ได้รับการยอมรับจากผู้อื่น ก็จะเป็นแรงขับให้ผู้คนทำงานได้ดีขึ้น มุ่งสู่การบรรลุเป้าหมายมากขึ้น

แรงจูงใจอาจไม่จำเป็นต้องเป็นรางวัลมีค่าใหญ่โต
แรงจูงใจอาจไม่จำเป็นต้องเป็นคำประกาศยกย่องยิ่งใหญ่
ผู้คนต้องการเพียงแค่ได้สิ่งที่มากกว่าความคาดหวังเป็นแรงจูงใจ

เป็นผู้บริหารจึงต้อง ประมวล วิเคราะห์ สังเคราะห์ ให้ได้ว่า ความคาดหวังของผู้ปฏิบัติคืออะไร เพียงแค่ให้มากกว่าสิ่งที่คาดหวังก็เป็นแรงจูงใจ

หมายเหตุ
ผู้บริหารที่ชมชอบวิพากษ์วิจารณ์ตำหนิติติง อาจไม่ต้องถึงกับกล่าวคำชม เพียงแค่สงบปากสงบคำ ก็อาจเป็นแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่


ต้นเรื่อง

ฉันหายไปในวันหยุด เรื่องของสาวน้อยวัยรุ่นคนหนึ่งที่น้อยใจในพ่อเลี้ยงเศรษฐีที่แต่งงานใหม่ และก่อคดีลักพาตัวเองขึ้นจนกลายเป็นความปั่นป่วนวุ่นวายของคนในบ้าน จนกระทั่งถึงมือตำรวจ เรื่องจะจบอย่างไร


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด

ไม่มีความคิดเห็น: