"อย่าได้จริงจังไป ผู้คนบางครั้งควรผ่อนคลาย กล่าววาจาไร้สาระบ้าง"
เหยี่ยวมารสยบสิบทิศ 20
หวงอี้ : น.นพรัตน์
ในองค์กร
ผู้บริหารมีหลายรูปแบบ บางคนจริงจังในทุกเรื่องราว ไม่มีการผ่อนคลาย บางคนเล่นหัวในทุกสิ่งอย่าง มิอาจคาดเดาได้ว่าเรื่องใดจริงจังเป็นการเป็นงาน เรื่องใดเป็นเรื่องเล่น และไม่ว่าจะเป็นผู้บริหารแบบใด ผู้ปฏิบัติล้วนแล้วแต่สับสนจนเคร่งเครียด
ผู้ปฏิบัติก็มีหลายรูปแบบ บางคนทำแต่งาน ไม่ใส่ใจเรื่องเล่นใด บางคนเอาแต่เล่นไม่เป็นงาน ผู้บริหารล้วนไม่ชมชอบ แม้คนทำงานจะสร้างผลลัพธ์ของงานเป็นที่ปรากฎ
องค์กรที่มีผู้บริหารและผู้ปฏิบัติสนใจแต่งาน แม้องค์กรจะบรรลุผลประกอบการ แต่ก็ไม่อาจทะลุสู่จุดสูงสุด
องค์กรที่มีผู้บริหารและผู้ปฏิบัติสนใจแต่เรื่องเล่น องค์กรมักจะล่มสลาย
องค์กรจะพัฒนาก้าวหน้าเมื่อมี ผู้บริหารที่เก่ง ผู้ปฏิบัติที่ฉลาด รู้ว่าเวลาใดควรเล่น เวลาใดควรจริงจัง
ในงานมีเล่น ในเล่นมีงาน
ต้นเรื่อง
เหยี่ยวมารสยบสิบทิศ เป็นผลงานของ หวงอี้ เป็นภาคสุดท้ายในไตรภาคถังรุ่งเรือง ดำเนินเนื้อเรื่องสืบต่อมาจาก เหยี่ยวมารสะท้านสิบทิศ และ เหยี่ยวมารสัประยุทธ์สิบทิศ หลังจากผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมาย ในที่สุดพระนางบูเช็คเทียนตัดสินใจลงจากบัลลังก์ แผ่นดินจีนจึงผลัดเปลี่ยนจากราชวงศ์โจวกลับมาเป็นราชวงศ์ถังอีกครั้ง แต่ในชั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงย่อมเต็มไปด้วยขวากหนามที่ หลงอิง ผู้ทำตัวดั่เทพอธรรมค้ำบัลลังก์ทั้งสองราชวงศ์ให้เปลี่ยนผ่านไปได้ เรื่องราวดำเนินมาได้ถึงเล่มที่ 22 แต่หวงอี้ ผู้ประพันธ์ได้เสียชีวิตลงก่อน เรื่องราวไตรภาคถังรุ่งเรืองจึงยังไม่จบลงตามความตั้งใจของผู้ประพันธ์
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"ความบังเอิญเป็นสิ่งที่ผู้คนมักเผชิญ แต่เมื่อความบังเอิญทั้งหลายเกิดขึ้นพร้อมกัน ก็ชวนให้ผู้คนต้องครุ่นคิดตรึกตรอง "
"ทำได้เท่าใดถือว่าเท่านั้น อย่างน้อยยังดีกว่าไม่ได้กระทำอันใด"
"ผู้ทรงปัญญามักเกิดความฉลาด สุดท้ายพลาดเพราะความฉลาด"
"ในโลกอาจไม่มีเรื่องใดเป็นเหตุบังเอิญ"
"กังวลใจก็ว้าวุ่น"
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น