วันเสาร์ที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2565

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(อวสานจิ๋นซี 6)


"ไม่ว่าศึกสงครามใด ใครแพ้ใครชนะ ที่รับเคราะห์คือราษฎร"

อวสานจิ๋นซี 6
หลงเหยิน-น.นพรัตน์

ผู้คนสองคนที่ทะเลาะเบาะแว้งกัน แม้จะต่างมีเหตุผลมากเพียงใด สุดท้ายย่อมเหลือเพียงความขัดแย้งด้วยอารมณ์ และท้ายที่สุดไม่ว่าฝ่ายใดจะเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะ ก็จะมีแต่อารมณ์ที่เคร่งเครียดขุ่นมัว

เมื่อผู้คนในสังคมทะเลาะเบาะแว้งกัน วงขยายของความขัดแย้งด้วยอารมณ์จึงกว้างขึ้น กลับกลายเป็นสังคมที่เคร่งเครียดขุ่นมัว เป็นสังคมที่ไร้ความสุข

ความเคร่งเครียดขุ่นมัวมิได้เกิดขึ้นเพียงสองฝ่ายที่เป็นคู่ขัดแย้ง หากยังลุกลามไปยังผู้อื่นทั้งสังคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
การลุกลามนี้ไม่มีเหตุผล เพราะสุดท้ายของความขัดแย้งใด ๆ นั้น เกิดจากอารมณ์

ในองค์กร เป็นหน้าที่ของผู้นำ ที่ต้องสำเหนียกว่ามีความขัดแย้งเกิดขึ้น และรีบดับความขัดแย้งก่อนที่จะลุกลามใหญ่โต

อย่าเป็นผู้นำที่ริเริ่มเป็นคู่ขัดแย้งเสียเอง


ต้นเรื่อง

อวสานจิ๋นซี  เป็นนวนิยายกำลังภายในอิงประวัติศาสตร์ เขียนโดยหลงเหยิน เรื่องราวเป็นช่วงเหตุการณ์ต่อจาก เจาะเวลาหาจิ๋นซี ของ หวงอี้ 
หลังจากจิ๋นซีฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ การก่อกบฏเกิดขึ้นทั่วทุกหัวระแหงหลงเหยินสร้างให้ จี้คงโส่ว และ หานซิ่น สองสหายเกิดขึ้นในยุทธภพ และต่อมาได้เป็นส่วนสำคัญในการช่วยให้ หลิวปัง ขึ้นครองแผ่นดิน 

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"ความต้องการของคนผู้หนึ่งไม่มีสิ้นสุดหรือ ?"

"ผู้สังเกตการณ์เห็นแจ่มใส ผู้อยู่ในเหตุการณ์หลงงมงาย"



จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด




ไม่มีความคิดเห็น: