เมื่อนั้น
พระหริวงศ์องค์นารายณ์นาถา
ได้ฟังจึ่งมีบัญชา
อันคำซึ่งว่านี้ผิดไป
ตัวท่านพี่น้องหากผิดกัน
จะให้ล้างชีวันกระไรได้
จะเป็นที่ติเตียนไยไพ
ทั้งในชั้นฟ้าธาตรี
ทศกัณฐ์ลักพานางสีดาหนีไปกรุงลงกา พระรามพระลักษมณ์ออกดั้นด้นติดตาม เดินทางไปถึงต้นหว้าใหญ่ พระรามนอนหนุนตักพระลักษมณ์หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย กล่าวถึงหนุมานท่องเที่ยวมาพบพระรามพระลักษมณ์ไม่รู้จักจึงแปลงกายเป็นวานรน้อยปีนขึ้นต้นหว้ารูดใบไม้โปรยใส่ร่างพระราม พระลักษมณ์ไล่เท่าไรก็ไม่ไปจึงคว้าศรทำท่าจะยิง หนุมานจึงตรงเข้าแย่งคันศรหนีขึ้นต้นไม้ พระลักษมณ์จึงปลุกพระรามขึ้นมาปรึกษา พระรามมองเห็นกุณฑลขนเพชรเขี้ยวแก้ว จึงบอกพระลักษมณ์ว่าวานรน้อยนี้น่าจะไม่ธรรมดา พระลักษมณ์ให้ความฉงนเพราะมองไม่เห็นขนเพชรเขี้ยวแก้ว ฝ่ายหนุมานนึกคำของมารดาได้ว่าถ้าพบผู้ที่มองเห็นขนเพชรเขี้ยวแก้วคือพระนารายณ์อวตารให้อาสาเป็นข้าราชบริพาร หนุมานอาสาพระรามพร้อมเสนอให้สุครีพน้าชายมาเป็นผู้นำทัพให้พระราม แล้วไปตามสุครีพมาเฝ้าพระราม สุครีพเล่าความที่โดนพาลีพี่ชายไล่ออกจากเมืองโดยไม่มีความผิด ขอให้พระรามไปสังหารพาลี แล้วตนจะได้นำทัพเมืองขีดขินมาสวามิภักดิ์ พระรามตรัสว่า สุครีพกับพาลีเป็นพี่น้องกันจะให้พระรามมาสังหารพี่เพื่อน้องนั้นไม่ควร
ในบ้าน
พี่กับน้อง ย่อมมีวันโกรธขึ้ง
พี่กับน้อง ย่อมทะเลาะเบาะแว้ง เป็นธรรมดา
คนเป็นพ่อแม่ จะเฆี่ยนพี่หรือจะตีน้อง
คนเป็นพ่อแม่ จะฆ่าพี่เพื่อน้อง หรือจะสังหารน้องเพื่อพี่
ต่างก็เป็นลูก
คนเป็นพ่อแม่ ย่อมต้องประนีประนอม
ในที่ทำงาน
ผู้ร่วมงาน ย่อมมีวันโกรธขึ้ง
ผู้ร่วมงาน ย่อมทะเลาะเบาะแว้ง
บางครั้งก็เรื่องงาน บางครั้งก็เรื่องส่วนตัว
คนเป็นผู้บังคับบัญชา จะลงทัณฑ์คนนั้นเพื่อคนนี้ หรือจะลงโทษคนนี้เพื่อคนนั้น
ต่างก็เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา
คนเป็นผู้บังคับบัญชา ต้องไม่เอนเอียงด้วยรักและชัง
คนเป็นผู้บังคับบัญชา ต้องอุเบกขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น