เกินนาย (รามเกียรติ์ ๐๒๘)

ครั้นถึงจึ่งยื่นพระกร

จับศรพระศุลีนาถา

แต่เขยื้อนก็แจ้งในวิญญาณ์

กลับมาเฝ้าองค์พระจักรี ฯ

เมื่อนั้น

พระรามทรงสวัสดิ์รัศมี

เห็นพระลักษมณ์กลับมาอัญชุลี

รู้ทีอนุชาวิลาวัณย์

ท้าวชนกแห่งเมืองมิถิลารับเลี้ยงนางสีดาไว้เป็นธิดา ประกาศทำพิธีเสี่ยงทายยกศรมหาธนูโมลีเพื่อหาคู่ครองให้นางสีดา กษัตริย์ต่างแดนมากมายมิสามารถขยับเคลื่อนศรโมลีได้ ท้าวชนกจึงเชิญพระรามพระลักษมณ์ให้เข้าเสี่ยงทาย พระรามจึงให้โอกาสพระลักษมณ์ได้ลองก่อน พระลักษมณ์รู้ว่าระหว่างเดินทางเข้าเมืองมิถิลา พระรามแอบสบตากับนางสีดาและมีใจต่อกัน จึงลองขยับศรสามารถเขยื้อนได้แต่ไม่บังอาจยก พระรามเห็นก็รู้ในอุบายพระลักษมณ์ว่าไม่อาจกล้าแข่ง

ในองค์กร
ย่อมมีนายแลลูกน้อง
นายคือผู้เป็นหัวหน้า นายคือผู้บังคับบัญชา
ลูกน้องคือผู้เป็นบริวาร ลูกน้องคือผู้ใต้บังคับบัญชา

นายย่อมมีสถานะของความเป็นนาย
ลูกน้องย่อมมีสถานะของความเป็นลูกน้อง

นายจะเก่งหรือโง่ แต่ก็เป็นนาย
นายจะดีหรือเลว แต่ก็เป็นนาย
ลูกน้องอาจเก่งกว่า ลูกน้องอาจดีกว่า แต่ก็เป็นลูกน้อง

ในที่สาธารณะ ลูกน้องจึงมิบังควรแสดงความรู้ความสามารถ เกินหน้านาย
ในที่สาธารณะ ลูกน้องจึงมิบังควรแสดงความรู้ความสามารถ หักหน้านาย
นายย่อมมีสถานะของความเป็นนาย

สำหรับผู้เป็นนาย พึงระลึกเสมอว่านอกจากมีลูกน้องแล้ว ตนเองก็ยังมีนาย
อยากให้ลูกน้องทำกับตนเช่นไร พึงทำกับนายเช่นนั้น