แล้วทั้งสาปซ้ำมิให้หลุด
ชักฉุดเท่าไรก็ไม่ไหว
จะให้ท่านรจนามัย
แก้ไขเลื่อยงาคเชนทร
แล้วทำเครื่องประดับปิด
ให้วิจิตรแลเลื่อมประภัสสร
อย่าให้เห็นงากุญชร
อลงกรณ์ให้สนิทงามดี
หลังจากถอดดวงใจฝากไว้กับพระอาจารย์พระฤาษีมหาโคบุตร ทศกัณฑ์ก็กำเริบใจมิเกรงกลัวผู้ใด คิดจะไปช่วงชิงบุษบกแก้วที่ใช้เหาะเหินเดินอากาศได้จากท้าวกุเรปันพี่ชายซึ่งได้รับมอบมาจากท้าวลัสเตียนบิดา เมื่อพบท้าวกุเรปันได้ต่อสู้กัน ทศกัณฑ์แย่งชิงตะบองเพชรของท้าวกุเรปันได้ ไล่ตีท้าวกุเรปัน ท้าวกุเรปันสู้ไม่ได้ ทิ้งบุษบกแก้วหนีไปร้องให้พระอิศวรช่วย พระอิศวรถอดงาช้างขว้างไปปักอกทศกัณฑ์ทั้งสาปไว้ว่าให้ถอดถอนไม่หลุด จะหลุดได้เมื่อสิ้นชีพแล้ว ทศกัณฑ์เจ็บปวดยิ่ง พยายามถอดงาช้างที่ปักอกแต่ไม่สำเร็จ จึงขึ้นบุษบกแก้วกลับกรุงลงกา แล้วให้เสนาไปเชิญท้าววิษณุกรรมมาช่วยเลื่อยงาช้างให้สั้นลงแล้วทำอาภรณ์ปิดไว้ไม่ให้เห็น
ทุกคนย่อมเคยผิดพลาด
ทุกคนย่อมเคยทำสิ่งไม่ดีไม่งาม
บ้างทำผิดมากบ้างทำผิดน้อย
บ้างทำไม่ดีไม่งามมากบ้างทำไม่ดีไม่งามน้อย
หลายคนพยายามปิดบังความผิดไว้เร้นลับ
หลายคนพยายามแอบซ่อนความไม่ดีไม่งามมิให้เปิดเผย
จะเป็นผู้บริหารที่ดี
อย่ากังวลถึงความผิดพลาดที่ผ่านไปแล้ว
อย่ากังวลถึงความไม่ดีไม่งามที่ทำไปก่อนหน้า
พึงนำความผิดพลาดมาปรับปรุงตัว
พึงนำสิ่งที่เคยทำไม่ดีไม่งามมาพัฒนาตน
อย่าผิดแล้วผิดเลย
อย่าเลวแล้วเลวเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น