เมื่อนั้น
ทศเศียรสุริย์วงศ์ใจหาญ
เสวยสุขสวรรยาโอฬาร
ด้วยฝูงบริวารนารี
มิได้อิ่มใจในรสรัก
พญายักษ์จะใคร่เกษมศรี
ด้วยเทพธิดากัลยาณี
อสุรีเหาะไปเมืองฟ้า
บุคคลย่อมไม่พอเพียงต่อกิเลส
บุคคลย่อมไม่พอเพียงในตัณหา
บุคคคย่อมไม่พอเพียงในลาภ ยศ สรรเสริญ
บุคคคย่อมไม่พอเพียงในอำนาจ
ผู้บริหารจึงพึงระมัดระวัง จะยกย่องให้อำนาจแก่ผู้ใด
ผู้บริหารจึงพึงระมัดระวัง จะยกย่องให้เกียรติ ให้ลาภ ยศ สรรเสริญแก่ผู้ใด
บุคคลย่อมต้องการอำนาจมากขึ้น
บุคคลย่อมต้องการเกียรติ ต้องการลาภ ยศ สรรเสริญมากขึ้น
บุคคลใดได้อำนาจจากการเรียกร้อง
บุคคลใดได้ลาภ ยศ สรรเสริญจากการเรียกร้อง
ย่อมเรียกร้องไม่มีที่สิ้นสุด
บุคคลใดได้อำนาจจากอามิส
บุคคลใดได้ลาภ ยศ สรรเสริญจากจากอามิส
ย่อมเสนออามิสไม่หยุดยั้ง
พึงระมัดระวังเอาเองเถิด
เว้นแต่เป็นผู้บริหารที่มาด้วยกลวิธีเดียวกัน
เว้นแต่เป็นผู้บริหารที่ยังไม่อิ่มในอามิสบูชา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น