จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ล่องไพร ป่าช้าช้าง และ เจ้าแผ่นดิน)

"ที่ไหนเดินดินไม่ได้ให้เหาะไป"

ล่องไพร ป่าช้าช้าง และ เจ้าแผ่นดิน

น้อย อินทนนท์

การทำงานใดในองค์กรหนึ่ง ย่อมต้องมีกรอบเพื่อกำหนดแนวทางให้ทุกผู้คนทุกงานเดินไปในทิศทางเดียวกันไม่ลักลั่น

แต่หลายครั้งหลายคราที่กรอบนั้นกลับเป็นอุปสรรคขัดขวางการทำงาน

งานไม่ก้าวหน้า เพราะผู้คนมักติดอยู่ในกรอบ

กรอบที่ผู้คนเป็นผู้ขีดมันขึ้นมาเอง

ที่ไหนเดินดินไม่ได้ให้เหาะไป อย่าไปติดอยู่ในกรอบ

ต้นเรื่อง

ล่องไพร เป็นบทประพันธ์ของครูมาลัย ชูพินิจ แนวป่าดงพงไพร ในนามปากกา น้อย อินทนนท์ เป็นนวนิยายป่าดงพงไพรชุดแรกของเมืองไทย ในเนื้อเรื่องทั้ง 13 ตอน อันได้แก่ อ้ายเก และ งาดำ , มนุษย์นาคา แดนสมิง หุบผามฤตยู , ป่าช้าช้าง และ เจ้าแผ่นดิน , จามเทวี , เจ้าป่า , ตุ๊กตาผี , มนุษย์หิมพานต์ , เมืองลับแล มดแดง พรายตะเคียน , เทวรูปชาวอินคา , เสือกึ่งพุทธกาล , ทางช้างเผือก , ผีตองเหลืองคนสุดท้าย , วิมานฉิมพลี จะพบกับหลากเรื่องราวการผจญภัยในป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้าย ทั้งสัมผัสชีวิตระทึกกลางพงไพร เป็นหนังสือแม้เก่าก็น่าติดตาม

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"ในเวลาที่คนเราหวาดระแวงอะไรใจคิดอย่างไรตามักจะเห็นไปอย่างนั้น"

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด