จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(มีแต่ปลาทองเท่านั้นที่รู้)

"ถึงจะโง่แค่ไหน แต่ก็ควรมีขอบเขตนะครับ"

มีแต่ปลาทองเท่านั้นที่รู้

อากามัตสึ ริอิจิ - นิรุบล ใบประเสริฐ

ผู้คนย่อมไม่อาจรู้ทุกเรื่องราว

การไม่รู้เรื่องราวจึงมิใช่ความผิด

แต่ผูัคนสามารถศึกษาเพื่อแสวงหาคำตอบในสิ่งที่ตนไม่รู้

ผู้คนยอมรับในความไม่รู้ของผู้อื่นได้

แต่มักทนไม่ได้กับคำตอบของผู้อื่นที่ไม่รู้ในเรื่องราวเดิม ๆ ซ้ำซาก

ผู้คนยอมรับในการไม่มีความสามารถของผู้อื่นได้

แต่มักทนไม่ได้กับการไม่มีความสามารถของผู้อื่นในเรื่องราวเดิม ๆ ซ้ำซาก

ทำงานร่วมกับผู้อื่น ต้องรู้จักพัฒนาตนเอง

ต้นเรื่อง

มีแต่ปลาทองเท่านั้นที่รู้ เป็นนิยายวรรณกรรมแนวไขรหัสคดี สืบสวนสอบสวนและเรื่องราวลึกลับ เป็นเรื่องราวของ ผู้จัดการทั่วไปของเรียวกังแห่งหนึ่งถูกฆาตกรรม พนักงานทั้ง 6 คนออกมาสารภาพผิด แต่ทุกคนล้วนให้การที่ฟังดูคลุมเครือ ในห้องพักผู้จัดการมีสิ่งหนึ่งที่อาจเป็นพยานได้ นั่นคือ ปลาทองรันชูที่เขาเลี้ยงไว้ ปลาทองจะเป็นตัวเดียวเท่านั้นที่รู้จริงหรือ แล้วมันจะบอกได้อย่างไรว่าใครคือฆาตกรตัวจริง

หมายเหตุ

จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน

@พรเพ็ญ เรืองชัยวิริยะ

บางครั้งก้อต้องแกล้งโง่บ้าง

@Patchara Chad-Udompan

โง่พอดี ๆ โง่ ๆ ซื่อ ๆ สักแต่ว่าโง่ โง่แล้วอย่าคิดมาก

@ไพฑูรย์ พ่อน้องทีเจ

พอดีโง่ครับ เลยไม่รู้จักขอบเขต

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด