วันพฤหัสบดีที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2567

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ฆาตกรรมหลังเลิกเรียน)


"ความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน"

ฆาตกรรมหลังเลิกเรียน
ชนินทร อุลิศ

ทุกสิ่งอย่างย่อมมีเวลาเป็นตัวกำหนด เวลามีทั้งเวลาที่ผ่านไปแล้ว เวลาปัจจุบัน และเวลาที่ยังมาไม่ถึง
เวลาที่สำคัญที่สุดจึงคือ เวลาที่เหมาะสม
จะทำการสิ่งใดสำเร็จหรือไม่ ต้องไม่เร็วเกินไป และต้องไปช้าเกินไป
จะทำการสิ่งใดสำเร็จหรือไม่ ต้องอยู่ในห้วงเวลาที่เหมาะสม

เวลาที่เหมาะสมมิใช่เรื่องบังเอิญ มิใช่การผูกดวงวางลัคนาฤกษ์พานาที หากแต่เป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้ ต้องอาศัยประสบการณ์ และ ต้องวิเคราะห์เหตุแลผล
หากพ้นเวลาที่เหมาะสมไป อาจมิใช่แค่ต้องรอเวลาใหม่ แต่อาจหมายถึงการสูญเสียโอกาสไปโดยสิ้นเชิง


ต้นเรื่อง

ฆาตกรรมหลังเลิกเรียน เป็นวรรณกรรมแนวรหัสคดี หรือ อาชญนิยาย ที่เริ่มต้นเรื่องที่นักเรียนคนหนึ่งถูกเพื่อร่วมชั้นพลั้งมือฆ่าตาย แต่ฆาตกรกลับพบว่า มีผู้ที่เกี่ยวข้องกับผู้ตายมากหลายคน เงื่อนงำหลายอย่างนำไปสู่ความซับซ้อนของเรื่องให้น่าติดตาม

หมายเหตุ
จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน

@Uthumpon Sumakon
ความทุกข์ก็เช่นกัน

@วิมล แสงอุทัย
มันก็อยู่ที่ใจ

@ชุมนุม พรหมขัติแก้ว
มันต้องถ่ายทุกข์ด้วยยาระบาย

@PanTer ThanapholSatorn Tunprasert
แค่อักษรสะกดสระเสียงก็ลัวนกล่าวว่า "ทุก(ข์) ๆ วัน"


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด





ไม่มีความคิดเห็น: