วันอาทิตย์ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2566

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ตี๋เหรินเจี๋ย เทพนักสืบ ตอนวิกฤตการณ์แห่งเงาภูต)


"ยามเมื่อหุ่นกระบอกถูกควบคุมโดยผู้ที่แข็งแกร่ง พลังทำลายล้างของมันก็รุนแรงเช่นกัน"

ตี๋เหรินเจี๋ย เทพนักสืบ ตอนวิกฤตการณ์แห่งเงาภูต
อันนาฟางฟาง-วิหคจันทรา


หุ่น ไร้ชีวิต ไม่มีความคิด แต่แสดงการกระทำได้
หุ่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วแต่คนเชิดจะชักพาไป
หุ่น ไม่มีอำนาจอะไรอย่างแท้จริง
หุ่น เป็นเพียงแค่เครื่องมือของคนเชิด

เบื้องหน้าคือหุ่น เบื้องหลังคือคนเชิ
เบื้องหลังต้องการอะไร เบื้องหน้าต้องแสดงอย่างนั้น
เมื่อมีเหตุเภทภัย หุ่นที่อยู่เบื้องหน้าก็ต้องรับหน้าไป ผู้เชิดเบื้องหลังย่อมปลอดภัยไร้เรื่องราว

เป็นหุ่น อย่าหวังจะแสดงด้วยความคิดความรู้สึกของตนเอง โดยปราศจากการชักนำของคนเบื้องหลัง
เป็นหุ่น อย่าหวังจะได้รับผลตอบแทน หากคนเบื้องหลังไม่ยินยอม

อย่าเป็นหุ่นให้ใครเชิด


ต้นเรื่อง

ตี๋เหรินเจี๋ย เป็นขุนนางคนสำคัญคนหนึ่งในยุคสมัยจักรพรรดินีบูเช็กเทียน ได้ชื่อว่าเป็นนักสืบคดีผู้มีความยุติธรรมยิ่ง ตี๋เหรินเจี๋ย เทพนักสืบ เป็นผลงานของอันนาฟางฟาง ซึ่งถ่ายทอดเรื่องราวของตี๋เหรินเจี๋ยในอีกรูปแบบหนึ่ง ตี๋เหรินเจี๋ย เทพนักสืบ ตอน วิกฤตการณ์แห่งเงาภูต แปลโดย วิหคจันทรา

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"ไม่มีผู้ใดที่จะไร้ซึ่งความกลัว"

"หมากกระดานนี้แพ้แล้วก็ปล่อยให้แพ้ไปเถอะ"

"เนื่องเพราะหมากตัวเล็ก ๆ ตัวเดียวนี่ละ ที่ทำให้เสียหายไปทั้งกระดาน"

"เรื่องเลวทรามหากไม่ต้องการให้คนล่วงรู้มีแต่ต้องไม่กระทำ"

"ยิ่งรีบก็ยิ่งช้า"

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด





ไม่มีความคิดเห็น: