จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(เหมืองแร่ ฉบับสมบูรณ์)

"ผู้ใหญ่ต้องเริ่มต้นจากชีวิตเด็ก"

เหมืองแร่ ฉบับสมบูรณ์

อาจินต์ ปัญจพรรค์

ลูกวัวลูกควาย เกิดแล้วสามารถเดินได้วิ่งได้โดยอาศัยสัญชาตญาณ

ลูกคน ต้องมีพ่อแม่สอนตั้งไข่ สอนคลาน สอนนั่ง สอนเดิน คนต้องอาศัยประสบการณ์

แต่คนเรามักลืมเสมอว่าเราเคยหัดคลานหัดเดินมาก่อน ลืมว่าเคยเป็นเด็กมาก่อน

ลืมว่าเราเคยได้รับโอกาสจากผู้อื่นมากมายในการลองผิดลองถูก ในการสะสมประสบการณ์

เป็นผู้บริหาร ต้องให้โอกาสผู้ปฏิบัติได้เรียนรู้งาน ผิดบ้างถูกบ้าง ปรับปรุงแก้ไข ถ่ายทอดประสบการณ์จากรุ่นสู่รุ่น 

พ่อแม่สอนลูกด้วยความรักและหน้าที่

ผู้บริหารก็มีหน้าที่สอนผู้ปฏิบัติ จะรักหรือไม่รัก ก็ต้องทำหน้าที่ให้สมบูรณ์

อย่าลืมว่า เราก็เคยเป็นเด็กมาก่อน

ต้นเรื่อง

เรื่องสั้นชุด เหมืองแร่ เขียนจากประสบการณ์จริงของ อาจินต์ ปัญจพรรค ที่เคยไปใช้ชีวิตในการทำเหมืองแร่ดีบุก แต่สิ่งที่อาจินต์ขุดมาเขียนไม่ใช่แร่ดีบุก หากแต่เป็นชีวิตที่สะท้อนความเป็นอยู่จริงของคน เป็นเรื่องราวที่อาจเรียกได้ว่าเป็นปรัชญาชีวิตของชนชั้น หนังสือเก่าที่น่าอ่านอีกเล่ม

หมายเหตุ

จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน

@Suriya Sathienkit-umpai

ชีวิตเด็กเริ่มมาจากผู้ใหญ่ เด็กจะเป็นอย่างไรมาจากแบบอย่างที่ผู้ใหญ่ทำไว้ 

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด