แส่ (รามเกียรติ์ ๐๑๖)

คิดแล้วเอาไม้เท้าเคาะ

เบาะลงที่ตรงขนดหาง

เห็นกระสันพันกันไม่ละวาง

จึงเคาะซ้ำลงกลางกายา

เมื่อนั้น

นางอนงค์นาคีเสน่หา

ตกใจคลายขนดออกมา

ลืมตาเห็นสี่พระมุนี

กล่าวถึงพระอตันตาฤาษี พระวชิรามุนี พระวิสูต และพระมหาโรมสิงค์ บำเพ็ญพรตมาได้สามหมื่นปี ทุกเช้าเหล่านางโคนมในป่าห้าร้อยตัวจะพากันมาหยดน้ำนมถวายให้ดื่มกินเป็นอาหาร เมื่อดื่มน้ำนมแล้วฤาษีทั้งสี่จะเมตตาแบ่งให้นางกบตัวหนึ่งเสมอมา ต่อมากล่าวถึงนางอนงค์นาคีซึ่งเป็นบุตรพญากาลนาคาเกิดกำหนัดทนไม่ไหวขึ้นมายังพื้นโลกแปลงร่างเป็นมนุษย์เดินหาผู้ชายแต่มิได้พบชายใด บังเอิญให้เห็นงูดินจึงกลับกลายร่างเป็นนาคสมสู่กับงูดิน ฤาษีทั้งสี่เดินมาพบเข้าก็หยุดดูแล้วดำริว่าเป็นนาคไม่รู้จักไว้ตัวไปสมสู่กับงูดิน จึงเอาไม้เท้าเคาะที่ขนดหาง นางอนงค์นาคีก็ยังไม่รู้ตัวจึงเอาไม้เคาะที่กลางลำตัว นางอนงค์นาคีตกใจรู้ตัวก็มีความละอายชำแรกแผ่นดินหนีไป นางอนงค์นาคีให้นึกโกรธฤาษีทั้งสี่ จึงกลับมาหวังทำร้ายคายพิษใส่ไว้ในถาดน้ำนมที่ฤาษีดื่มกินประจำ

เป็นผู้บริหาร เมื่อมอบหมายงานให้ผู้ใต้บังคับบัญชาแล้ว

พึงให้โอกาสผู้ใต้บังคับบัญชาปฏิบัติภารกิจนั้นให้สำเร็จ

มิควรล้วงลูก ไปในเนื้องานที่มอบหมายไปแล้ว

มิควรล้วงลูก หากยังไม่เล็งเห็นผลเสียหายอันร้ายแรง

ให้โอกาสผู้ใต้บังคับบัญชาใช้สติปัญญาสร้างสรรผลงาน

เป็นผู้บริหาร มิพึงแส่ยุ่งไปทุกเรื่อง

หลายเรื่องราว อาจมิใช่งานในบทบาทหน้าที่

หลายเรื่องราว อาจเป็นบทบาทหน้าที่ของผู้อื่น

หลายเรื่องราว เป็นเรื่องส่วนตัว เป็นเรื่องส่วนบุคคล

พึงอย่าแส่ยุ่งไปทุกเรื่องราว