ประกาศิต (รามเกียรติ์ ๐๑๓)

เมื่อนั้น

องค์พระอุมาโฉมศรี

จึ่งมีเทวราชวาที

ว่าเหวยกระบี่ผู้ศักดา

อันคำของกูประกาศิต

ดั่งเหล็กเพชรลิขิตแผ่นผา

ไม่รู้ที่จะคืนวาจา

แต่ว่าจะให้ผ่อนไป

นางสวาหะผู้เป็นธิดาของพระโคดมดาบสกับนางกาลอัจนา เปิดเผยเรื่องนางกาลอัจนาผู้เป็นมารดาคบชู้ จึงถูกนางกาลอัจนาสาบให้ไปอ้าปากยืนตีนเดียวเหนี่ยวกินลม ฝ่ายพระอิศวรจึงแบ่งกำลังพร้อมอาวุธอันประกอบด้วย คทาเพชร ตรีเพชร จักรแก้ว  สั่งให้พระพายนำไปซัดใส่นางสวาหะเกิดเป็นหนุมาน เพื่อเตรียมพร้อมไปช่วยพระนารายณ์ปราบทศกัณฑ์ หนุมานเที่ยวคะนองลองฤทธิ์ไม่เกรงกลัวผู้ใดจนหลงเข้าไปในสวนพระอุมาเข้าใจว่าเป็นป่าทั่วไป จึงไล่เที่ยวเก็บลูกผลไม้เป็นอาหาร หักโค่นถอนต้นไม้เกลื่อนกลาด พระอุมามาพบเข้าจึงสาบให้มีกำลังลดลงครึ่งหนึ่ง หนุมานตกใจแทบสิ้นสติร้องรอชีวิต พระอุมาทรงมีพระเมตตาตรัสว่า คำสาบของตนไม่สามารถลบล้างได้แต่จะให้พรว่าเมื่อใดก็ตามที่หนุมานได้ไปอาสารับใช้พระนารายณ์อวตารเป็นพระราม เมื่อพระรามได้ทรงลูบหัวจนหางหนุมานจึงจะพ้นคำสาบ

เป็นผู้บริหาร สั่งการไม่แน่นอน
เป็นผู้บริหาร สั่งการเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
เป็นผู้บริหาร สั่งการแบบเดี๋ยวหันซ้ายเดี๋ยวหันขวา
ผู้ปฏิบัติย่อมสับสน มิสามารถปฏิบัติตามคำสั่งได้
ผู้ปฏิบัติย่อมสับสน มิสามารถมุ่งสู่ผลสัมฤทธิ์

คำสั่งการของผู้บริหารคือ ประกาศิต
คำสั่งการ ต้องชัดเจน
คำสั่งการ ต้องสามารถปฏิบัติได้
จึงจะนำไปสู่ความสำเร็จของงาน

เป็นผู้บริหารจึงพึงคิดก่อนสั่งการ
เป็นผู้บริหารจึงพึงทบทวนก่อนสั่งการ

อย่าเพียงสักแต่ว่าสั่ง