ผู้อื่นก็มีฝีมือ

๑๕๐

อย่าให้เชื่อกำลังฝีมือของตัว

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 57

          เมื่อโจโฉยกทัพถึงเมืองลำเต๋งซึ่งโจหองอยู่รักษานั้น โจหองทูลว่า บัดนี้เล่าปี่ให้ฮองตงยกมารบเขาเตงกุนสัน แฮหัวเอี๋ยนรู้ว่าโจโฉยกกองทัพมา ก็รั้งรออยู่ยังไปยอมออกรบกับฮองตง โจโฉจึงแต่งหนังสือจะให้ทหารถือไปให้แฮหัวเอี๋ยนเร่งออกรบกับฮองตง เล่าหัวจึงทูลว่าแฮหัวเอี๋ยนเป็นคนโมโหมาก จะเสียทีเปล่า โจโฉได้ฟังก็เห็นด้วย จึงแต่งหนังสืออีกฉบับเป็นใจความว่า ธรรมดาผู้เป็นนายทัพนายกองจะทำการสงครามก็ให้รู้จักทีเสียทีได้ อย่าให้เชื่อกำลังฝีมือของตัวอันกำลังฝีมือของตัวนั้นจะหักหาญเอาคนร้อยคนพันนั้นไม่ได้จะสู้ได้ก็ตัวต่อตัว ถ้าเว้นไว้แต่ผู้มีความคิดรู้กลในการสงคราม จึงจะสามารถเอาชัยชนะแก่ข้าศึกอันมากกว่าได้

สิ่งใดที่เราคิดได้ ย่อมมีผู้อื่นคิดได้
สิ่งใดที่เราทำได้ ย่อมมีผู้อื่นทำได้

ทั้งผู้อื่นอาจ คิดได้ดีกว่า ทำได้ดีกว่า

อย่ายึดมั่นว่าตัวเรามีความสามารถเพียงผู้เดียว

อย่ายึดมั่นว่าตัวเรามีฝีมือเพียงคนเดียว

ผู้อื่นก็มีความสามารถ ผู้อื่นก็มีฝีมือ

การเชื่อมั่นในตนเองเป็นสิ่งดี
แต่ต้องไม่ดูหมิ่นดูแคลนผู้อื่น

แม้ผู้อื่นผู้เดียวอาจทำเช่นเรามิได้
แต่ผู้อื่นหลายคน ย่อมมีคนที่ทำเช่นเราได้
ทั้งผู้อื่นหลายคน ย่อมมีคนที่ทำดีกว่าเราได้

ขาดเรา องค์กรจึงหาผู้อื่นมาทดแทนได้
ขาดเรา องค์กรจึงไม่เดือดร้อน
ขาดเรา องค์กรอาจพัฒนาก้าวหน้ากว่าเดิม

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้