๙๒
ดีแต่จะเรียกลมให้เรือเสีย
ดีแต่จะเรียกลมให้เรือเสีย
สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 38
ขงเบ้งเกลี้ยกล่อมจนซุนกวนคิดรบกับโจโฉ เตียวเจียวกับที่ปรึกษาทั้งปวง
พยายามเกลี้ยกล่อมให้ซุนกวนไม่หลงเชื่อขงเบ้ง ซุนกวนได้ฟังก็นิ่งอยู่
เตียวเจียวกับที่ปรึกษาก็อำลาพากันออกมา โลซกจึงเข้าไปว่าแก่ซุนกวนว่า
เตียวเจียวกับพวกห้ามซุนกวนมิให้ต่อสู้ หวังให้ไปอ่อนน้อมกับโจโฉ
ก็เพื่อจะรักษาครอบครัวของตัวเอาความสุข หาเจ็บร้อนด้วยซุนกวนไม่
ดีแต่จะเรียกลมให้เรือเสีย ขออย่าให้ซุนกวนเชื่อถ้อยคำคนทั้งปวงเลย
ไต้ก๋ง ย่อมเป็นผู้สั่งการชักใบเรือให้สัมพันธ์กับทิศทางลม
การสั่งการของไต้ก๋งต้องอาศัยทั้ง ความรู้และประสบการณ์
หากชักใบเรือไม่สัมพันธ์กับลม เรือไม่เพียงไม่เดินหน้า แต่อาจล่มอับปางลง
ไต้ก๋งที่ไม่รู้จริง ไม่มีประสบการณ์จริง สั่งชักใบเรือผิด
แม้มีลูกเรือที่มีความสามารถสูง ก็มิอาจนำเรือแล่นฝ่าคลื่นลมไปได้
ผู้บริหารที่ไม่รู้จริง ไม่มีประสบการณ์จริง จึงมิอาจนำองค์กรไปได้
ลูกเรือที่ดื้อรั้น ไม่ฟังคำสั่งไต้ก๋ง ชักใบให้เรือเสีย
ผู้ปฏิบัติที่ไม่ทำตามนโยบาย ไม่ทำตามแผนงาน ไม่ทำตามคำมอบหมายของผู้บริหาร
จึงอาจทำให้งานไม่ประสบผลสำเร็จ ปะเหมาะเคราะห์ร้าย งานผิดพลาดเสียหายใหญ่โต
บางคนอุตริ เรียกลมได้
เรียกลมมา ไม่สัมพันธ์กับใบเรือ เรียกลมให้เรือเสีย
ผู้ปฏิบัติที่รู้มาก รู้ดี ชอบทำเกินบทบาท เกินหน้าที่ ตีรวน แทนที่งานจะได้ดี อาจกลับพังพินาศ
ชักใบให้เรือเสีย เรียกลมให้เรือเสีย ล้วนเป็นตัวถ่วงองค์กร
