ที่ตายที่เป็น

๑๗๗

โบราณว่าจะทำสงคราม

ให้ตั้งที่ตายก่อนแล้วจึงตั้งที่เป็น

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 72

          ม้าเจ้กอาสาขงเบ้งไปรักษาเกเต๋ง เมื่อม้าเจ้กมาถึงยังเกเต๋งก็พิเคราะห์ดูภูมิฐานแล้วก็หัวเราะว่าตำบลเกเต๋งมีซอกห้วยธารเขาเป็นอันมาก ขงเบ้งเกรงสุมาอี้เกินไป อองเป๋งจึงว่าขงเบ้งกำชับมาว่าเกเต๋งเป็นที่คับขันอยู่อย่าได้ประมาท อองเป๋งเสนอให้ตั้งค่ายครอบปากทางไว้ ม้าเจ๊กจึงว่า อันจะตั้งค่ายลงในกลางทางนี้หามีธรรมเนียมไม่...เราจะยกทหารขึ้นไปตั้งซุ่มบนยอดเขาจะมิดีกว่าหรือ อองเป๋งจึงว่า จะละทิ้งที่สำคัญเสียไม่เห็นด้วย ถ้าข้าศึกรู้ยกทหารมาล้อมไว้ทั้งสี่ด้านจะมิจนเสียหรือ ม้าเจ๊กหัวเราะแล้วว่าโบราณว่าไว้ถ้าจะรบศึกให้อยู่ที่สูงถึงจะต่อด้วยศัตรูก็ได้เปรียบ อาจเอาชัยชนะได้โดยเร็วเหมือนผ่าไม้ไผ่ อองเป๋งจึงว่า ถ้าข้าศึกยกมาปิดทางน้ำเสียทหารเราจะอดน้ำกระหายอยู่ ม้าเจ๊กจึงว่า ท่านหารู้จักการศึกไม่ โบราณว่าจะทำสงครามให้ตั้งที่ตายก่อนแล้วจึงตั้งที่เป็น

หากต้องการผลชนะในสงคราม
ก่อนเข้าสู่สนามรบ
แม่ทัพ พึงวิเคราะห์โอกาสชนะแลโอกาสแพ้
หากคำนึงแต่ผลชนะ ยามพ่ายแพ้จึงหัวซุกหัวซุน
หากคำนึงถึงผลแพ้ล่วงหน้า ย่อมมีทางหนีทีไล่
หากคำนึงถึงผลแพ้ล่วงหน้า ย่อมมีหนทางพลิกกลับมาเอาชัยชนะ

การทำงานก็เช่นกัน 
ก่อนลงมือทำงาน
ผู้บริหาร พึงวิเคราะห์ถึงปัจจัยแห่งความสำเร็จ
ผู้บริหาร พึงวิเคราะห์ถึงปัจจัยแห่งความล้มเหลว
หากคำนึงแต่โอกาสสำเร็จ ยามล้มเหลวจึงผิดหวังเจ็บปวด

หากคำนึงถึงโอกาสล้มเหลว ย่อมหาหนทางปิดจุดอ่อนได้
หากคำนึงถึงโอกาสล้มเหลว ย่อมสามารถปรับแนวทางกลับไปสู่ความสำเร็จ

ผู้บริหารที่คำนึงถึงแต่โอกาสล้มเหลว ก็มิพึงทำงานอีกต่อไป

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

          มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

          ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

          ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

          ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

          มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้