วันเสาร์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2566

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(มายาศาสตร์เร้นลับ ในดินแดนทิเบต)


"ม็อส กัส ย็อด นะ คยิ โซะ อ๊อด ตุง
ถ้าที่ใดมีการเคารพกราบไหว้สักการะที่นั่นก็จะมีความศักดิ์สิทธิ์"

มายาศาสตร์เร้นลับ ในดินแดนทิเบต
บรรยง บุญฤทธิ์

โดยธรรมชาติขององค์กร
ผู้คนในองค์กรย่อมยอมรับผู้บริหารในฐานะผู้นำองค์กร
หากเอาคนดีคนมีคุณธรรม มาดำรงตำแหน่งผู้บริหารองค์กร ผู้คนย่อมเคารพนับถือ ทำงานได้ด้วยความสนิทใจ มีความสุขในการทำงา่น ผลงานราบรื่น องค์กรก้าวหน้า
แต่ถ้าเอาคนไม่ดีคนไร้คุณธรรม มาดำรงตำแหน่งผู้บริหารองค์กร ผู้ปฏิบัติก็ทำได้เพียงทำตามบทบาทหน้าที่ของตน จะให้เคารพก็ได้ แต่ไม่นับถือ

แม้บางโอกาสอาจมีความจำเป็นต้องใช้บริการของนักเลงหัวไม้ เพื่อความอยู่รอดขององค์กร
แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเอานักเลงมาเป็นหัวหน้า
ไม่เช่นนั้น องค์กรก็กลับกลายเป็นซ่องโจรแล้ว


ต้นเรื่อง

ทิเบตคืออาณาจักรเร้นลับ หนังสือเล่มนี้เปิดเผยความจริงของความเล้นลับของทิเบตในเรื่องที่หลายคนอาจไม่เชื่อ อาทิ การต่อสู้ด้วยพลังจิต การกินเนื้อศพมนุษย์ ด้วยการเดินทางของสตรีผู้หนึ่ง อเล็กซานดรา ที่เดินทางเสี่ยงภัยเข้าไปศึกษาความมหัศจรรย์ของทิเบต


Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"อย่าไปหลงไปติดจนเกินไป"

หมายเหตุ
จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน

@Burajit Charoensak
คนไทยกราบทุกอย่าง

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด

ไม่มีความคิดเห็น: