"หากรู้ว่าทำไม่ได้ก็อย่าฝืนทำ เก็บไว้ให้คนฉลาดทำ"
ยอดหญิงหมอเทวดา
อวี่จี่วฮวา-เม่นน้อย
การให้ผู้เชี่ยวชาญเป็นผู้ลงมือทำทุกครั้งย่อมมีความมั่นใจสูงถึงผลสำเร็จ
หากแต่จะไม่มีผู้มีความสามารถเพิ่มเติมในองค์กรเลย
ในองค์กร จึงต้องมีการเรียนรู้อยู่เสมอ
ผู้เชี่ยวชาญมีหน้าที่สั่งสอนสิ่งที่สั่งสม มิใช่หน้าที่สอดส่องหาผู้กระทำผิดพลาด
ในการเรียนรู้ จำเป็นต้องขึ้นกับสถานการณ์
ในภาวะวิกฤต ต้องมิปล่อยอยู่ในมือผู้กำลังเรียนรู้
การเรียนรู้ อาจเรียนรู้จากการสังเกตการณ์
การเรียนรู้ อาจเรียนรู้จากประสบการณ์ของผู้อื่น
เป็นผู้บริหาร ต้องรู้ว่าผู้ใดเป็นผู้เชี่ยวชาญในสาขาใด ผู้ใดต้องรับการเรียนรู้สาขาใด
ต้นเรื่อง
ยอดหญิงหมอเทวดา เป็นนวนิยายย้อนยุค เขียนโดย อวี่จี่วฮวา แปลโดย เม่นน้อย ให้แพทย์สาวผู้เก่งกาจจากโลกปัจจุบันต้องย้อนเวลากลับไปเป็นสตรีขี้โรคในยุคอดีต ในฐานะภรรยาเอกของแม่ทัพใหญ่ ที่ถูกขับออกจากบ้านพร้อมลูกแฝดติดท้อง แม้ว่าจะมีวิชาแพทย์อันล้ำเลิศติดตัวอยู่แต่ไม่อาจรักษาโรคของตนเองได้ หากได้ใช้ความรู้ความสามารถทางการแพทย์จากในโลกปัจจุบันมาปรุงยาขายเพื่อเลี้ยงชีวิตบุตรชายทั้งสองคนและสาวใช้ ท้ายสุดสามีมีโอกาสกลับมาพบภรรยาที่ไม่ใช่ภรรยาคนเดิมอีกครั้งหลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนานถึงห้าปี เรื่องจะดำเนินอย่างไร จึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจ
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"ไม่มีเรื่องใดที่สำเร็จลงได้อย่างง่ายดาย"
"เรื่องทุกอย่างต้องรู้จักหยุดในเวลาที่พอดี"
"คนอาชีพเดียวกันมักเป็นศัตรูกัน"
"มนุษย์ทุกคนล้วนมุ่งหวังผลประโยชน์ทั้งนั้น"
"ปัญหามาถึงย่อมมีทางแก้"
"ล้วนเป็นกิ่งจากต้นเดียวกัน ใยต้องร้อนใจยื้อแย่งกันงอกงาม"
"พยายามเต็มที่แล้วไม่สัมฤทธิผลย่อมต้องสละทุกอย่าง"
"ยิ่งยืนสูงเวลาตกลงมายิ่งอนาถ"
"คำโกหกหนึ่งคำต้องอาศัยคำโกหกอีก สิบคำมาทำให้สมบูรณ์"
"เรื่องราวยังไม่ถึงตอนจบท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าไม่มีโอกาสแล้ว"
"ไม่กลัวศัตรูที่เก่งกาจแต่กลัวมิตรสหายที่โง่เขลา"
"มีขึ้นมีลด"
"ความโง่เขลาก็มีข้อดีอยู่ในตัว"
"ปลูกไปใช่ว่าจะได้เก็บเกี่ยวแต่ถ้าไม่ปลูกย่อมไม่ได้เก็บเกี่ยวแน่นอน"
หมายเหตุ
จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน
@Suparak Maisook
คนฉลาดไม่ทำเพราะขี้เกียจก็มี
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น