จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(สิ้นแสงฉาน)

"เพลิงแห่งอำนาจ ความเห็นแก่ตัว...มันเผามันผลาญทุกอย่าง จนสิ้นแม้แต่...ความหวัง"

สิ้นแสงฉาน

Inge Sargent-มนันยา

ไม่ว่าองค์กรใด ทุกผู้คนในองค์กรย่อมทำงานด้วยความตั้งใจเพื่อผลงานที่ดี และเพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน

ทุกผู้คนมีความคิด มีความรู้สึก มีความหวัง

แต่ทุกองค์กร ย่อมไม่ขาดความอิจฉาริษยา

ผู้ร่วมงานที่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นนั้น อาจยังพออนุโลมรับได้ เพราะอย่างน้อยก็เป็นแรงกระตุ้นผลักดันให้แข่งขันสร้างผลงานเพื่อองค์กร

หากแต่เป็นผู้บริหาร ย่อมมีหน้าที่สนับสนุนผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง

ผู้บริหาร ต้องไม่ลงไปคลุกกับการแก่งแย่งใด ๆ

ผู้บริหารบางคน สนับสนุนเฉพาะพรรคพวก ทำลายความหวังคนที่ไม่ชอบ

ผู้บริหาร มีหน้าที่สร้างคน กระตุ้นความหวังของคน 

ผู้บริหาร ไม่มีหน้าที่ทำลายคน ไม่มีหน้าที่ทำลายความหวังของผู้คน

ต้นเรื่อง

สิ้นแสงฉาน มนันยา แปลจากเรื่อง Twilight over Burma : My Life as a Shan Princess ของ Inge Sargent เป็นเรื่องราวจริงที่ตีแผ่การใช้อำนาจคุกคามเสรีภาพของประชาชนและเจ้าฟ้าแห่งรัฐฉาน จนอิสรภาพและความหวังถูกทำลายจนสูญสิ้นบนแผ่นดินพม่า 

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด