วันเสาร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(กลอักษรล่มฟ้า 2)


"ใต้ตะเกียงย่อมมืดสนิท"

กลอักษรล่มฟ้า 2
หวังเจวี๋ยเหริน-เกาเฟย

ในคืนเดือนมืดสนิท ยังมีแสงระยิบของดวงดาว
ในดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้า ยังมีจุดดับที่มืดมนอนธการ

ในความเลว อาจเจือแฝงความดี
ในความดี มีซ่อนเร้นความเลว
ในความโง่ อาจมีความฉลาด
ในความฉลาดจึงมีโง่ โง่กว่าถึงโง่ที่สุด

อย่ามั่นใจ แต่ก็อย่าหมดกำลังใจ
อย่าเชื่อมั่น แต่ก็อย่าดูแคลน
อย่ามองทุกอย่างเป็นบวก แต่ทุกอย่างก็ไม่ใช่ลบ

เหยื่อบางครั้งเป็นกับดัก กลับกลายเป็นผู้ล่า


ต้นเรื่อง

กลอักษรล่มฟ้า เป็นนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ยุคสมัยราชวงศ์ถัง เป็นเรื่องราวของคดีลึกลับรายหนึ่งที่ทั้งไร้หลักฐาน ไร้พยานรู้เห็น มีเพียงอักษรเลือดสี่คำ ที่คำสุดท้ายยังเขียนไม่จบ "หลาน ถิง เทียน กาน..." กลับกลายเป็นคดีใหญ่ที่ปั่นป่วนวุ่นวายทั้งราชสำนัก เขียนโดย หวังเจวี๋ยเหริน แปลโดย เกาเฟย 6 เล่มจบ น่าติดตาม

Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"ไม่จำเป็นต้องเลิกรับประทานอาหารแค่เพราะกลัวจะสำลัก"

"ชนชั้นสูงความจำสั้น (เย่อหยิ่ง ไม่คำนึงถึงไมตรีแต่เก่าก่อน"
 
"ชอบก็คือชอบ ยังจะต้องมีเหตุผลใดอีก"

"คนทำการใหญ่ไม่แยแสข้อปลีกย่อย"

"ชีวิตคนมีสิ้นสุด แต่ความรู้ไม่มีวันสุดสิ้น ใช้สิ่งที่มีวันสิ้นสุด ไล่ตามสิ่งที่ไม่มีวันสุดสิ้น ช่างน่าเศร้าแท้"

"อยู่ในตำแหน่งหน้าที่ ไหนเลยนั่งเฉยมองภัยพิบัติ"

หมายเหตุ
จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน

@Cเจ้าชายรัตติกาล ซาตานรองเท้าแตะ
ช่วงเวลา ที่ทุกคน ต้องปรับตัว ในการเปลี่ยนแปลงไป

@Sukontip Srichan
เป็นความจริงแท้ค่ะ


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด



ไม่มีความคิดเห็น: