วันพุธที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2564

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(พม่าเสียเมือง)

"ใครจะตาบอดมืดมิดเท่ากับคนที่ไม่อยากรู้นั้น เห็นจะไม่มีอีกแล้ว"

พม่าเสียเมือง
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช

คนตาบอด แม้มองไม่เห็น ยังสามารถได้ยินเสียง ยังสามารถลูบคลำสิ่งของแลตัวอักษร
คนตาบอด ยังมีความใฝ่รู้

คนหูหนวก แม้ไม่ได้ยิน ยังใช้ภาษามือเพื่อรับฟัง ประกอบภาพที่มองเห็นจากสายตา
คนหูหนวก ยังมีความใฝ่รู้ 

หากแต่คนจำพวกหนึ่งไม่ยินดีใฝ่รู้สิ่งใด ไม่เรียนรู้สิ่งใด จมอยู่กับชาที่เต็มถ้วยด้วยโมหะในอัตตาของตน คนผู้นั้นยิ่งกว่าตาบอดหูหนวก

ไม่อาจมีความหวังกับคนจำพวกนั้น

เป็นผู้บริหาร อย่าทำตนไม่ยินดีใฝ่รู้ จนเป็นที่สิ้นหวังของผู้ใต้บังคับบัญชา

เป็นผู้บริหาร อย่าทำตนไม่ยินดีใฝ่รู้ จนเป็นที่สิ้นหวังของประชาชน


ต้นเรื่อง

พม่าเสียเมือง เป็นหนังสือที่ประพันธ์โดย หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช เกี่ยวกับความผันแปรในประเทศพม่า เริ่มตั้งแต่ต้นยุคราชวงศ์คองบองจนถึงรัชสมัยของพระเจ้าสีป่อและพระนางศุภยาลัต ระบบกษัตริย์อ่อนแอ ในที่สุดล่มสลาย อาณาจักรพม่าตกเป็นเมืองขึ้นของจักรวรรดิอังกฤษ ซึ่งเป็นชาติมหาอำนาจตะวันตกที่เสาะแสวงหาอาณานิคมและเมืองขึ้น เนื้อหาในหนังสือช่วยให้ผู้สนใจเข้าใจประวัติศาสตร์มากขึ้น


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด

ไม่มีความคิดเห็น: