จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ราชันผู้พลัดแผ่นดิน เมื่อพม่าเสียเมือง)

"ผู้ที่หลับย่อมไม่รู้สึกละอาย

ผู้ที่อดอยากย่อมไม่รู้สึกละอาย

ผู้ที่มีความปรารถนาย่อมไม่รู้สึกละอาย"

ราชันผู้พลัดแผ่นดิน เมื่อพม่าเสียเมือง

Sudha Shah – สุภัตรา ภูมิประภาส

ความละอาย คือความรู้สึกอายที่จะทำสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควร

คนหลับ อาจทำในสิ่งที่ไม่ควร ในรูปของความฝันหรือละเมอ

ละเมอทำอะไรผิดพลาดพลั้งไป มิต้องละอายแก่ใจตนเอง

คนอดอยาก เมื่อหิวโหยอาจมีความจำเป็นต้องลักขโมย

เพียงขโมยเพื่อชีวิตที่อยู่รอด จึงมิอาจมัวละอายแก่ใจตนเอง

คนที่ต้องการทรัพย์สิน ต้องการอำนาจ โดยไม่สนใจวิธีการ

กระทำทุกอย่างแบบไร้ยางอายเพื่อผลประโยชน์ ย่อมยิ่งไม่ละอายแก่ใจตนเอง

ความไม่ละอายแก่ใจของ คนหลับ คนอดอยาก ยังพอที่สังคมจะให้อภัย

คนโลภ ปรารถนาโดยไม่ละอายแก่ใจ สมควรถูกเหยียดหยามลงทัณฑ์

คนไร้ฝีมือ ที่ดันทุรังโดยไม่ละอายแก่ใจ เป็นคนโลภประเภทหนึ่ง

ต้นเรื่อง

"ราชันผู้พลัดแผ่นดิน เมื่อพม่าเสียเมือง" เป็นหนังสือที่เขียนโดย Sudha Shah ที่ผู้เขียนใช้เวลาถึง 7 ปี ในการค้นคว้ารวบรวมข้อมูลในการเขียน เผยแง่มุมการรับรู้ใหม่ ๆ พระเจ้าธีบอและพระนางศุภยาลัต กษัตริย์และราชินีองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์คองบองของพม่า รวมทั้งพระราชธิดาและข้ารับใช้จำนวนหนึ่ง ถูกนำไปประทับยังเมืองรัตนคีรี ประเทศอินเดีย ในความดูแลของรัฐบาลอังกฤษ หลังพม่าเสียเมืองให้อังกฤษ ถือเป็นสารคดีกึ่งชีวประวัติที่บอกเล่าประวัติศาสตร์พม่ายุคอาณานิคมอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุด น่าสนใจสำหรับผู้ต้องการเรียนรู้ประวัติศาสตร์

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด