มีดีมีเลว

เหตุว่าหนีนายมาแล้ว

มิหนำซ้ำจะมาให้ผู้อื่นตั้งแต่งตัวเป็นดีนั้นมิชอบ 

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 30

โจโฉได้ตัว เตียนติ๋ว ทหารกองตระเวนของอ้วนเสี้ยวหนีทัพมาอยู่ที่เมืองเอ๊กจิ๋ว รู้เส้นทางไปหัวเมืองตะวันตก จึงให้เตียนติ๋วเป็นนายทหารสำหรับนำทางตีเมืองหลิวเซียได้ จะตั้งให้เตียนติ๋วอยู่รักษาเมือง แต่เตียนติ๋วร้องไห้บอกว่าตนเป็น คนหนีนาย จะมาให้ผู้เป็นศัตรูของนายปูนบำเหน็จนั้นมิควร โจโฉได้ฟังก็มีความยินดี จึงตั้งเตียนติ๋วไว้เป็นที่ปรึกษา

คนเป็นนาย จะดีจะเลวก็เป็นนาย
คนเป็นลูกน้อง จะดีจะเลวก็เป็นลูกน้อง
เคยอุปถัมภ์ค้ำชูกันมา ไม่มากก็น้อย

เมื่อต้องจากกัน ต้องยกย่อง ดูแล ในส่วนของ ความดี ที่มีต่อกัน

คนมีคุณธรรม ใช้เหตุผล แยกแยะความดีความเลว
คนไร้คุณธรรม ไม่แยกแยะความดีความเลว

สังคมวุ่นวายสับสน เพราะ คนไร้คุณธรรม

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน)

 ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้