อุปมาดังเสือปล่อยไปอยู่ป่า นานไปเห็นจะจับยาก
สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 10
โจโฉยกทัพออกจากเมืองเอียนเสียจะไปตีเอาเมืองปักเอี้ยง
ลิโป้รู้ข่าวจึงยกทัพออกมารบโจโฉ เหล่าทหารโจโฉรุมล้อม ลิโป้สู้ไม่ได้
จะหนีกลับเข้าเมืองก็โดนชักสะพานคูเมือง จึงต้องหนีต่อไปยังเมืองตันลิว
เล่าหัวจึงเตือนโจโฉให้เร่งตามจับลิโป้ เพื่อเผด็จศึกให้จบสิ้นไป
การทำงานใดๆ เมื่อพบสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ให้รีบแก้ไข ปล่อยทิ้งไว้ ทำนานไปก็จะคุ้นชิน
การไม่แก้ไข กลายเป็นรับรองความถูกต้อง ยิ่งนานก็ยิ่งยึดติด หลังจากนั้นก็จะไม่สามารถแก้ไขได้
และหากคิดจะปรับแก้ ก็จะพบความไม่พึงพอใจ ความยากเย็นแสนเข็นแสนสาหัส
อย่าให้หลุดไปแม้ผิดเพียงเล็กน้อย
ผู้ปฏิบัติที่แม้ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่เมื่อได้ลิ้มลองการทำความผิด ที่ไม่รีบแก้ไข ก็จะเหมือนเสือร้่ายที่จะเฉลียวฉลาดขึ้น พร้อมที่จะพัฒนาความเลวร้ายมากขึ้นไปเรื่อยๆ
มีแต่ผิดมากขึ้น และวนกลับมาหาที่ถูกไม่เจอ
สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้
ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊ กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย
ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้
ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้ งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตั วละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว
มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น