ไก่กับโค

ซึ่งจะฆ่าไก่แลจะเอามีดฆ่าโคมาฆ่านั้นไม่ควร

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 4

เมื่อได้ยินว่าลิโป้ซึ่งเป็นบุตรบุญธรรมของตั๋งโต๊ะอาสาออกไปรบกับซุนเกี๋ยน

ทหารไร้อันดับผู้หนึ่งชื่อฮัวหยง เห็นได้โอกาสสร้างผลงาน

จึงอาสาออกรบกับซุนเกี๋ยนแทนลิโป้

กล่าวแก่ตั๋งโต๊ะว่าระดับซุนเกี๋ยนไม่ต้องถึงมือลิโป้

เมื่อจะฆ่าเป็ดฆ่าไก่ ก็ใช้มีดขนาดเล็ก เชือดเส้นเลือดที่คอเพียงครั้งเดียว
สำหรับการฆ่าวัวฆ่าควาย ก็ต้องใช้มีดขนาดใหญ่ เพื่อเชือดเส้นเลือดที่คอผ่านหนังที่ทั้งหนาทั้งเหนียว
มีดที่ใช้ฆ่าไก่ ต้องมีขนาดเล็ก มีดที่ใช้ฆ่าวัว ต้องมีขนาดใหญ่

หากใช้มีดฆ่าไก่ไปเชือดคอวัว แม้เชือดเข้าก็ไม่ถึงหลอดเลือด
หากใช้มีดฆ่าวัวไปเชือดคอไก่ เชือดทีเดียวก็ขาดกระเด็นไปทั้งคอ

คนทำงานก็เช่นกัน
คนใหญ่ทำงานใหญ่ คนเล็กทำงานเล็ก
ที่วุ่นวายสับสนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะ
คนเล็กอยากทำงานใหญ่ คนใหญ่ชอบวุ่นวายกับงานเล็ก

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้