๑๙๖
ตัวเราเป็นแต่เจ้าเมืองเล็กน้อยจะปรารมภ์ไปใย
สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ ๘๖
ฝ่ายม้าเชียวเจ้าเมืองอิวกั๋งตั้งแต่แจ้งว่าเมืองฮันต๋งเสียแก่ข้าศึกแล้ว ก็ตระเตรียมทหารซักซ้อมอยู่มิได้ขาด ครั้นอยู่มาวันหนึ่งเวลาเย็นฝึกทหารแล้วกลับเข้ามาเสพย์สุรากับภรรยา ภรรยาบอกว่า ทหารเมืองวุยก๊กยกมาตีเอาเมืองฮันต๋งได้แล้ว ตัวท่านเป็นเจ้าเมืองเหตุใดมิคิดอ่านที่จะป้องกันบ้านเมืองเลย มาประมาทเสพย์สุราสบายใจฉะนี้ ม้าเชียวจึงว่า ตัวเราเป็นแต่เจ้าเมืองเล็กน้อยจะปรารมภ์ไปใย
เมือง มีเจ้าเมืองทำหน้าที่รับผิดชอบ
ดูแลบริหารกิจการให้ประชาชนมีความสุข
เมือง ย่อมมีทั้งเมืองใหญ่แลเมืองเล็ก
ผู้รับผิดชอบเมืองเล็กเป็นเจ้าเมืองเล็ก
ผู้รับผิดชอบเมืองใหญ่เป็นเจ้าเมืองใหญ่
เจ้าเมืองเล็กหรือเจ้าเมืองใหญ่ก็เป็นเจ้าเมือง
งาน ย่อมมีทั้งงานใหญ่แลงานเล็ก
งานเล็กเป็นส่วนหนึ่งของงานใหญ่
ขาดงานเล็ก งานใหญ่มิอาจสำเร็จ
งานทุกงานจึงเป็นงานใหญ่
อย่าคิดว่างานที่ตนรับผิดชอบเป็นงานเล็ก
สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้
ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊ กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย
ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้
ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้ งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตั วละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว
มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น