"เรามักฝันถึงความสำเร็จ แต่ไม่ค่อยฝันถึงกระบวนการที่จะขึ้นไปสู่ความสำเร็จ"
ครัวหรรษา จากปลาร้าถึงวาซาบิ
ฮิมิโตะ ณ เกียวโต
ฝัน คือ การเห็นเป็นเรื่องราวเมื่อหลับ
แต่ ความฝัน ของผู้คนคือ เป้าหมายที่อยากไปให้ถึง เป็นความปรารถนาในสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นจริง
ผู้คนแม้อาจไม่ฝัน แต่ต้องมีความฝัน
เพราะความฝันทำหน้าที่เป็นแรงผลักดันให้ผู้คนก้าวข้ามอุปสรรค ทั้งยังมีความมุ่งมั่นที่จะบรรลุเป้าหมาย
แต่ความฝันจำต้องกำหนดเส้นทางกระบวนการที่จะมุ่งไป
ความฝันที่ไม่กำหนดเส้นทางกระบวนการ ก็เป็นได้แค่ฝัน
ต้นเรื่อง
ครัวหรรษา จากปลาร้าถึงวาซาบิ เป็นบันทึกเรื่องราวประสบการณ์ของผุ้เขียน ที่เล่าเรื่องสมัยที่เป็นนักเรียนทุนไปเรียนที่กรุงเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น ในสไตล์สนุก ๆ ชีวิตความเป็นอยู่ในญี่ปุ่น โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกินที่ผุ้เขียนมีความชอบ กระทั่งถึงขั้นเป็นแม่ครัวให้กับร้านอาหารและบริหารร้านอาหารไทยในญี่ปุ่น
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"เรามักจะเรียกร้องเสรีภาพในการแสดงออกให้ตัวเอง แต่พอเราแก่ตัวลง เราไม่เคยละเว้นจะสวมวิญญาณเผด็จการเที่ยวไปให้ร้ายป้ายสีเด็ก เห็นเด็กนุ่งสั้นก็หมั่นไส้ เห็นเด็กอ้อล้อไร้เดียงสาก็หาว่าเด็กกระแดะ แล้วในที่สุดเราก็ลืมที่จะให้โอกาสพวกเขาได้ แสดงศักยภาพและพลังแห่งความเป็นหนุ่มเป็นสาว"
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น