"ผู้ชนะย่อมถูกอาฆาตแค้น
ผู้แพ้ย่อมขมขื่นกับชีวิตที่มีทุกข์"
พ่อ ภาคสอง
ปองพล อดิเรกสาร
ผู้ชนะย่อมยินดี ผู้แพ้ย่อมผิดหวัง
แพ้หรือชนะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้เสมอ
หากไม่ต้องการแพ้ชนะ ก็อย่าแข่งขัน
ในการแข่งขัน แม้มีความสำเร็จก็อาจไม่ชนะ แม้ไม่ล้มเหลวก็อาจพ่ายแพ้
ยิ่งหากแพ้ชนะกันด้วยเล่ห์เพทุบาย ความผิดหวังจะกลับกลายเป็นความแค้นอาฆาต
เมื่อมีความแค้นอาฆาต ก็ถึงเวลาล่มสลายขององค์กร
การแข่งขันกันแบบปรองดองไม่มีอยู่จริง
ผู้นำที่ดีจึงเพียง กระตุ้นให้มุ่งสู่ความสำเร็จ ไม่ผลักดันให้แข่งขันเอาเป็นเอาตาย
ต้นเรื่อง
นิยายอิงประวัติศาสตร์ตอนต่อจาก พ่อ ภาค 1 นิยายอิงประวัติศาสตร์ภาษาไทยเรื่องแรกของปองพล อดิเรกสาร ผู้บอกเล่าว่า "ในการเขียนหนังสือผมไม่เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ เรารู้ประวัติศาสตร์ตอนต้นกับจบเป็นอย่างไร แต่เราไม่รู้ตรงกลาง ผมเอาจินตนาการเขียนเป็นนิยายใส่ลงไปตรงกลาง" นิยายเรื่องนี้จึงพยายามถ่ายทอดพระปรีชาสามารถในความเป็น “พ่อ” ของพระมหากษัตริย์ 3 พระองค์ คือ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ , พระเจ้าบุเรงนอง และสมเด็จพระมหาธรรมราชา ในความพยายามปูพื้นฐานความเป็นกษัตริย์ให้แก่พระโอรส สมเด็จพระมหินทราธิราช , พระเจ้านันทบุเรง และสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"ถึงมีกำลังน้อย แต่มีความคิด ก็เอาชนะกองทัพใหญ่ที่ไร้ความคิดได้
"เรื่องมันยังไม่เกิดคิดไปก็ไม่เกิดประโยชน์ "
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น