"เรื่องที่ไม่รู้แน่ชัดมักก่อให้เกิดความหวั่นวิตก"
ผจญภัยข้ามขอบฟ้า ตอน มารฟ้านอกภิภพ
หวงอี้-น.นพรัตน์
ผู้บริหารมีหลายลักษณะ
บางคนชัดเจน ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ทำอะไร ไม่ทำอะไร ตรงไปตรงมา ผู้ปฏิบัติไม่ต้องคิดมาก
บางคนสุขุมลุ่มลึก ดูอึมครึม ไม่บอกอะไรสักอย่าง ปล่อยให้คิดเอาเอง ผู้ปฏิบัติงุนงง เอาไงก็บอกมา
บางคนเฉียบขาด เอาไม่เอา รู้เรื่องกันไปข้าง ได้ดีก็ดี พังเป็นพัง ผู้ปฏิบัติพร้อมเสี่ยง
บางคนโลเล ไม่แน่ไม่นอน เดี๋ยวเอาเดี๋ยวไม่เอา ปรับเปลี่ยนบ่อย ผู้ปฏิบัติหน้ามืด
บางคนเอะอะขึงขังโวยวาย เดี๋ยวขู่จะลงโทษ เดี๋ยวจะย้ายจะตัดเงินเดือน ผู้ปฏิบัติผิดทีน้ำตาเล็ด
บางคนอ่อนหวาน แต่ปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ ช่างเชือดเฉือน ประชดประชัน ผู้ปฏิบัติแอบซึ้ง
บางคนเจ๊าะแจ๊ะ ไม่จบไม่สิ้น พูดแล้วพูดอีก บ่นแล้วบ่นอีก ไม่เจอเรื่องใหม่ ขุดเรื่องเก่าขึ้นมาบ่น ผู้ปฏิบัติต้องทำใจ
บางคนจู้จี้จุกจิก ลงรายละเอียดทุกเรื่องทุกเม็ด ฟังความไม่ทันจบพลันแทรกถามเรื่องใหม่ ผู้ปฏิบัติอึดอัดท้องไส้ปั่นป่วน
ผู้บริหารทั้งหมดที่กล่าวมานั้นผู้ปฏิบัติก็ยังพอทน ยังพอรับได้
แต่ผู้บริหารที่ผู้ปฏิบัติเกลียดและกลัว ไม่อยากพบอยากเจอก็คือ ผู้บริหารที่โง่ แถมโง่แล้วอวดโง่ ผู้ปฏิบัติไปไม่ถูกจริง ๆ
ต้นเรื่อง
ผจญภัยข้ามขอบฟ้า เป็นสุดยอดวรรณกรรมผจญภัยชุดหนึ่งของหวงอี้ที่หลอมรวมแนวคิดทั้งด้านวิทยาศาสตร์ กำลังภายใน ศาสตร์เร้นลับและพลังเหนือธรรมชาติไว้ในเรื่องเดียวกัน แฝงหลักศาสนาพุทธ แนวทางลัทธิเต๋า ความลี้ลับของธรรมชาติ และหลักปรัชญาแนวความคิดที่อยู่เหนืออารยธรรมทางวัตถุของมนุษยชาติ ชนิดที่อ่านแล้ววางไม่ลง
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น