หญิงรูปงามขับเสียงเพราะ ลิ้นจี่แต้มริมฝีปากชูสีขึ้น
แลหยกสองอันถึงมาตรว่าไม่แกะเป็นรูปสิ่งใดก็แอบเนื้อเย็นใจ
พริกไทยนั้นเมล็ดเล็กก็จริง ถ้าลิ้มเข้าไปถึงลิ้นแล้วก็จะมีพิษเผ็ดร้อน
สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 7
บทเพลง ที่นางเตียวเสียน ขับยั่วยวนตั๋งโต๊ะตามแผนของอ้องอุ้น
อ้องอุ้นวางอุบายยกนางเตียวเสียนให้ลิโป้ แล้วไปบอกตั๋งโต้ะให้รับนางเตียวเสียนเป็นภรรยา
ให้นางเตียวเสียนใช้กลมารยาหญิง ทำให้ลิโป้กับตั๋งโต๊ะกินแหนงแคลงใจกัน ลิโป้จักได้สังหารตั๋งโต้ะเสีย
ทุกสิ่งย่อมมีคุณค่าอยู่ในตัวเอง การปรุงแต่ง ก็เพียงแค่เพิ่มสีสรร คุณค่าในสิ่งนั้นยังคงมีอยู่เช่นเดิม
การไม่ปรุงแต่งจึงมิได้หมายความว่าไม่มีคุณค่า
หยก ไม่ว่าจะแกะหรือไม่แกะเป็นรูปใด ก็มีคุณสมบัติของหยกอยู่เสมอ
สตรีสวยสดงดงาม ย่อมมิใช่งามเพราะแต่ง แม้ไม่แต่งอันใดเลย ก็ยังคงงดงาม
การดูเพียงภายนอกจึงไม่อาจตัดสินคุณสมบัติได้
พริกไทย แม้ดูเม็ดเล็ก แต่เผ็ดร้อนรุนแรง
นำพริกไทยเม็ดไปป่นละเอียดเป็นพริกไทยป่น ยังคงเผ็ดรุนแรงเหมือนเดิม
คนก็เช่นกัน คนเก่งย่อมเป็นคนเก่ง คนดีย่อมเป็นคนดี
ภายนอกอาจรูปชั่วตัวดำ ไม่น่าพึงใจ แต่ย่อมเป็นคนเก่งคนดี
อย่าตัดสินผู้คนด้วยสายตา อย่าตัดสินผู้คนด้วยเหตุปัจจัยเดียว
สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้
ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊ กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย
ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้
ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้ งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตั วละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว
มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น