"ผู้คนบนโลกนี้ มีผู้ใดบ้างไม่คิดว่าตนเองเปรื่องปราดสามารถ"
กลอักษรล่มฟ้า 5
หวังเจวี๋ยเหริน-เกาเฟย
ในโลกนี้ย่อมมีทั้งคนเก่งแลคนไม่เก่ง
เก่งคือ สามารถในทางใดทางหนึ่ง
บางผู้คนเก่งบางเรื่อง บางผู้คนเก่งหลายเรื่อง แต่ไม่มีผู้ใดที่เก่งทุกเรื่อง
ผู้คนได้ชื่อว่าเก่ง ต้องให้ผู้อื่นเป็นผู้บอก
ผู้คนที่บอกว่าตนเองเก่ง มักเป็นคนเก่งแต่ปาก พวกดีแต่พูดทำไม่ได้
ต้นเรื่อง
กลอักษรล่มฟ้า เป็นนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ยุคสมัยราชวงศ์ถัง เป็นเรื่องราวของคดีลึกลับรายหนึ่งที่ทั้งไร้หลักฐาน ไร้พยานรู้เห็น มีเพียงอักษรเลือดสี่คำ ที่คำสุดท้ายยังเขียนไม่จบ "หลาน ถิง เทียน กาน..." กลับกลายเป็นคดีใหญ่ที่ปั่นป่วนวุ่นวายทั้งราชสำนัก เขียนโดย หวังเจวี๋ยเหริน แปลโดย เกาเฟย 6 เล่มจบ น่าติดตาม
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"เริ่มต้นสวยงาม กลับมักจบเลวร้าย"
"ยามปกติไม่กระทำเรื่องใดให้ละอายแก่ใจ ยามค่ำคืนก็ไม่ต้องกลัวปีศาจมาเคาะประตู"
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น