"ความอิจฉาเป็นโรคชนิดหนึ่ง ทั้งแพร่ติดต่อได้โดยง่าย"
เจาะเวลาหาโจโฉ เล่ม 7
เกิงซิน - น.นพรัตน์
ความอิจฉาก็มีระดับ
แค่รู้สึกหมั่นไส้เล็ก ๆ เมื่อเห็นผู้อื่นได้ดี รู้สึกขวางหูขวางตา เรียกว่า ตาร้อน
ถ้าเห็นผู้อื่นได้ดีแล้วไม่พอใจ อยากจะมีหรือเป็นอย่างผู้อื่นบ้าง เรียกว่า อิจฉา
หากถึงขั้นไม่อยากให้ผู้อื่นได้ดี เห็นผู้อื่นได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้ เรียกว่า ริษยา
ไม่มีผู้ใดอิจฉาตนเอง ไม่มีผู้ใดอิจฉาผู้ที่ตนรัก มีแต่อิจฉาผู้อื่น
หากทำใจให้รักไม่ได้ ก็คิดว่าเสียเป็นพวกเดียวกันไม่ใช่ผู้อื่น
ต้นเรื่อง
เจาะเวลาหาโจโฉ เป็นนวนิยายอิงพงศาวดารสามก๊ก ภาคพิสดาร ที่กำหนดให้ เล่าฉ่วงตัวเอกของเรื่องตายย้อนเวลาจากยุคปัจจุบันไปอยู่ในร่างของเล่าฉ่วงในยุคสามก๊ก จึงกลับกลายเป็นเล่าฉ่วงที่มีความสามารถในร่างเดิมบวกความรู้ในจิตวิญญานใหม่ ลดข้อด้อยเพิ่มข้อเด่นเป็นเล่าฉ่วงที่โดดเด่นในสามก๊กที่หลอกว้านจงไม่เคยบันทึกมาก่อน ประวัติศาสตร์สามก๊กจะเปลี่ยนแปลงไปจากที่คนทั่วไปรับรู้หรือไม่ เปลี่ยนแปลงจากที่เล่าฉ่วงยุคปัจจุบันเรียนรู้มาหรือไม่คง มีแต่เล่าฉ่วงเท่านั้นที่รู้
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"คำเตือนระคายหู"
"ไม่มีมิตรที่แท้จริง มีแต่ผลประโยชน์ที่เป็นนิรันดร์"
"เสือร้ายที่ถูกกักอยู่ในกรงตัวหนึ่งสามารถทำอย่างไรได้"
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น