เพื่อน (รามเกียรติ์ ๐๖๗)

ซึ่งท่านทั้งหลายดำริคิด

ก็จะได้ด้วยฤทธิ์อันแกล้วกล้า

แต่ลูกพระกาลผู้ศักดา

ได้ทูลอาสาพระจักรี

จะขอให้เพื่อนทำการ

ดูกำลังหาญกระบี่ศรี

อย่าให้เสียใจเสียที

ที่เป็นข้าบาทพระสี่กร

อสุรผัดออกตามหาหนุมานเพื่อให้ไปช่วยท้าวคิริวงศ์หรือพิเภกที่ถูกจองจำโดยท้าวทศพิน เมื่อพบหนุมานจึงพากันไปเข้าเฝ้าพระราม พระรามมอบหมายให้พระพรตพระสัตรุตนำทัพอันประกอบด้วยพญาไวยวงศาหรือสุครีพ พญาอนุชิตหรือหนุมาน พญาอินทรสุภาพหรือองคต ชมพูพาน และ สิบแปดมงกุฎ ร่วมออกศึก นิลพัทซึ่งเคยมีความผิดเมื่อครั้งจองถนนไปกรุงลงกา จึงขออาสาพระรามออกศึกเพื่อไถ่โทษ เมื่อพระพรตพระสัตรุตนำทัพไปถึงมหาสมุทรจะข้ามไปกรุงลงกา ต่างก็พากันอาสาที่จะช่วยทัพ บ้างก็จะหักยอดเขามาวางเป็นทางให้ข้ามไป บ้างก็อาสานอนทอดกายให้เดินผ่าน บ้างก็จะทดน้ำมหาสมุทรให้แห้ง บ้างก็จะเนรมิตกายให้ใหญ่เอามือช้อนกองทัพไปวาง นิลพัทจึงทูลขอว่าตนขอมาทำงานไถ่โทษยังไม่มีโอกาส ขอให้ตนได้ใช้โอกาสนี้ พระพรตพระสัตรุตจึงบัญชาว่าทุกคนที่เสนอตัวก็เชื่อว่าสามารถทำได้แต่จะให้โอกาสนิลพัท

เมื่อมีสถานการณ์วิกฤต ย่อมมีบุคคลสองประเภท

หนึ่งคือช่วงชิงโอกาสสร้างผลงาน

หนึ่งคือพาตนให้พ้นจากภาวะอันตรายให้ได้ก่อนผู้อื่น

บางคนเป็นทั้งสองประเภท

ในองค์กรย่อมมีเพื่อนร่วมงาน

เพื่อนย่อมต้องร่วมทุกข์ร่วมสุข

เพื่อนจึงไม่พึงหนีเพื่อนเมื่อยามมีภัย

เพื่อนจึงพึงให้โอกาสเพื่อนให้พ้นจากภัย

เพื่อนจึงไม่พึงเอาเปรียบชิงดีชิงเด่นจากเพื่อน

เพื่อนจึงไม่พึงแย่งความดีความชอบของเพื่อน

เพื่อนจึงพึงให้โอกาสเพื่อนได้สร้างผลงาน

ผู้บริหารที่มองผู้อื่นเป็นเพื่อนร่วมงาน

ย่อมแตกต่างกับ

ผู้บริหารที่มองผู้อื่นเป็นเพียงผู้ร่วมงาน