"เมื่อมนุษย์สามารถใช้สติปัญญาสร้างปริศนาขึ้นมาได้
ทำไมมนุษย์จะไม่สามารถใช้สติปัญญา
ถอดปริศนาเหล่านี้ออก"
ปริศนาด้วงสีอำพัน
Edgar Allan Poe
พิลาสพรรณ เลิศปัญญาโรจน์
มนุษย์เป็นเพียงสัตว์ประเภทเดียวที่มีสติปัญญา
หากไม่พยายามใช้สติปัญญา ก็ไม่ต่างกับเดรัจฉานอื่น
การเห็นผู้อื่นไม่มีสติปัญญา จึงเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามผู้อื่น
การไม่ยอมให้ผู้อื่นใช้สติปัญญา ก็ไม่ต่างกับการดูถูกผู้อื่นว่าไม่มีสติปัญญา
เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาพึงรับฟังสติปัญญาของผู้บังคับบัญชา แล้วนำมาปรับทบทวนก่อนลงมือปฏิบัติ
การปฏิบัติตามอย่างเดียว โดยไม่ใช้สติปัญญา จึงมิต่างกับไม่มีสติปัญญา
เป็นผู้บังคับบัญชาพึงให้โอกาสผู้ใต้บังคับบัญชาได้ใช้สติปัญญา
ต้นเรื่อง
ปริศนาด้วงสีอำพัน เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นแนวลึกลับสยองขวัญ ที่ได้รับความนิยมตลอดร้อยกว่าปีของบิดาแห่งนวนิยายสืบสวน ของ Edgar Allan Poe แปลโดย พิลาสพรรณ เลิศปัญญาโรจน์ ประกอบด้วยเรื่องสั้น 7 เรื่องคือ ปริศนาด้วงสีอำพัน ภาพในกรอบทรงรี บอมรณะและใบมีดสังหาร ไวน์อะมอนดติลลาโด บทสนทนากับมัมมี่ หัวใจพยาบาท และ ฆาตกรรมสองศพที่ถนนลารูมอร์ค
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น