อภัย

เอ๋ยสักวา ๓๘

สักวา โดนใส่ร้าย โดนป้ายสี

แม้คนดี สีเปื้อนเปรอะ ก็เลอะสิ้น

สีเปื้อนตัว เช็ดขัดล้าง ไร้มลทิน

รอยราคิน สีเปื้อนใจ ไม่มลาย

สุขิตา โหนตุ ญาตะโย

จงสุขโข สุขขัง ญาติทั้งหลาย

อะเวรา โหนตุ สิ้นเวรไป

ก็แค่อภัย ให้พวกมัน เท่านั้นเอย

หมายเหตุ

1. เมื่อได้อ่าน https://www.facebook.com/pradthanadr/posts/1317486251613068 โดย นพ.สสจ.สิงห์บุรี ปรารถนา ประสงค์ดี จึงเกิดความคิดนี้ขึ้นมา

2. เมื่อย้อนกลับไปอ่าน แผ่เมตตา บทความที่เคยบันทึกไว้เมื่อ 9 พฤศจิกายน 2553 ขณะทำงานที่อุทัยธานี http://buabangbai.blogspot.com/2010/11/blog-post_9.html ก็น่าจะยิ่งมีบทสรุปที่ชัดเจนขึ้น

หมายเหตุของหมายเหตุ 2.
หากต้องการอ่านข้อ comment ที่มีผู้แสดงความคิดเห็นด้วย รวมทั้ง หมอปรารถนา ต้องย้อนไปอ่านที่ Gotoknow https://www.gotoknow.org/posts/407294