เอ๋ย สักวา...๐๓๗
สักวา ก่อนนี้ มีสมอง
แม้บกพร่อง ยังพอใช้ ได้สร้างสรรค์
ได้วิพากษ์ ได้วิจารณ์ สารพัน
จู่จู่ดัน สมองหาย ใบ้บัดดล
ได้แต่นั่ง นิ่งเงียบ เปรียบดังหุ่น
งงงันงุน แล้วแต่ท่าน บันดาลผล
เหี่ยวหดห่อ รอวัน คืนตัวตน
ทนทุกข์-ทน จนกว่า เปลี่ยนแปลงเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น