เชื้อแฝง

๑๑๙

หูดสิวอันเป็นที่กายภายนอก

แต่จะเอาเล็บสะกิดเสียก็จะหายไป

วัณโรคอันเป็นยอดขึ้นในอก ยากที่จะรักษาได้

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 49

อุยก๋วนเตือนเล่าเจี้ยงมิให้ตกเป็นเหยื่อเตียวสง ที่วางแผน

ให้เล่าปี่เข้าครองเมืองเสฉวน แนะนำให้เล่าเจี้ยงประหาร

เตียวสงเสีย รับรองว่าหากโจโฉหรือเตียวฬ่อจะยกทัพมา

เป็นอันตรายแก่เล่าเจี้ยง อุยก๋วนก็พร้อมจะรักษาเมืองให้

ทั้งยืนยันกับเล่าเจี้ยงว่า แม้เตียวฬ่อนี้จะเป็นศัตรู ก็เหมือน

กับหูดสิวอันเป็นที่กายภายนอก แต่จะเอาเล็บสะกิดเสีย

ก็จะหายไป อันเล่าปี่จะเข้ามาตั้งอยู่ในเมืองนั้น

เหมือนวัณโรคอันเป็นยอดขึ้นในอก ยากที่จะรักษาได้

วัณโรค เป็นโรคติดเชื้อแบคทีเรีย ไมโครแบคทีเรียม ทูเบอร์คูโลสิส
เชื้อสามารถ แฝงอยู่ในร่างกาย โดยไม่มีอาการ

เมื่อใดที่ร่างกายอ่อนแอ
เชื้อก็จะปะทุขึ้นมา ป่วยเป็นโรควัณโรค


ปัญหา ที่ทิ้งไว้หมักหมมในองค์กร เฉกเช่น วัณโรคระยะแฝง
สักวัน เมื่อองค์กรอ่อนแอ
ปัญหาเล็กที่ถูกปล่อยปละละเลยไว้ ก็อาจปะทุขึ้นได้


ยิ่งหากอยู่ในภาวะ ภูมิคุ้มกันบกพร่อง
ปัญหาเล็กที่ถูกปล่อยปละละเลย
ก็อาจลุกลามเป็นปัญหาใหญ่รุนแรง

และหากมีผู้ทำตัวเป็น เชื้อฉวยโอกาส
ซึ่งมีแอบแฝงอยู่ในทุกองค์กร
ก็จะยิ่งสร้างความรุนแรงของปัญหา

อย่าปล่อยให้องค์กร มีปัญหาค้างคาไว้

อย่าปล่อยให้องค์กร มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง

อย่าปล่อยให้องค์กร มีเชื้อฉวยโอกาสซุกซ่อน

เพราะปัญหาเล็ก อาจถึงตายได้
แม้หากรอดตาย ก็ถึงคางเหลือง

หมายเหตุ 

โปรดระวัง เชื้อประเภทดื้อยา
เหมือนวัณโรค ที่มี
MDR Multi Drug Resistance TB

(วัณโรคดื้อยาหลายขนาน)

ต่อมามี
XDR Extensively Drug Resistance TB

(วัณโรคดื้อยาหลายขนานรุนแรง)

และสุดท้ายมีถึง

TDR Totally Drug Resistance TB
(วัณโรคดื้อยาทุกขนาน)

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้